Op mijn eerste ochtend in Praag word ik nogal brak wakker. Toch wat teveel pivo (bier) naar binnen gegooid! Nadat ik me heb opgefrist valt het gelukkig allemaal wel weer mee en als iedereen klaar is met douchen, we zijn gelukkig nog maar met zijn vijven, pakken we de trein naar het centrum. Het is maar een paar stations en een kleine twintig minuten rijden vanaf Radotin voor we bij het centraal station aankomen, Hlavni Nadrazi. Ik heb er even op moeten oefenen, maar ik krijg het nu redelijk vloeiend mijn mond uit (trots).
Mijn eerste indruk van Praag is dat het absurd mooi is. Zo staat het ook letterlijk in mijn reisdagboekje van die tijd. De hoge gebouwen in pastelkleuren, vol met ornamenten en decoraties maken indruk om me. Niet vergeten dat ik jaren lang eigenlijk niet verder kwam dan het pittoreske Almere!
Niet ver van het station ligt het Wenceslausplein, één van de grootste pleinen van Europa. Hier struikelen we over een herdenkingsplek van Vaclav Havel, een oud president die vlak voor onze komst is overleden. Hij was de laatste president van Tsjecho-Slowakije en de eerste van Tsjechië. Hij werd gezien als een man van het volk en was duidelijk geliefd. De zee van grafkaarsen is prachtig.
Ik verbaas me over de schoonheid van de stad, de barokke huizen met hun versieringen, de indrukwekkende gotische torens en her en der een stukje jugendstil (niet helemaal mijn ding). Pas als het donker is komen we bij de drukke Karelsbrug. De lange brug is vol met toeristen die langs de kraampjes vol souvenirs, langs stalletjes met kunst en een bedelaars schuifelen. De bedelaars zijn hier echt meelijwekkend. Ze zitten op hun knieën, voorover gebogen, waarbij hun neus bijna de ijskoude grond raakt. Echt een sneu gezicht! De Karelsbrug is wel een mooi dingetje, met 30 pas gerenoveerde beelden van religieuze figuren en aan weerszijden twee grote wachttorens.
Het was een kort eerste rondje door het centrum, maar we hebben bericht ontvangen dat de laatste twee tijdelijke huisgenoten waren aangekomen. Snel gingen we weer terug naar Radotin. Het was tijd om het nachtleven van Praag te gaan aanschouwen. Als eerste belanden we in Chapeau Rouge, een tent in het centrum, die al vanaf 1919 zou bestaan. Chapeau Rouge bestaat uit meerdere verdiepingen.
Bij binnenkomst kom je in een gezellig café, waar je kunt kletsen en naar de vreemde spullen kijken die zijn uitgestald. Zo staan er ledematen van poppen op sterk water in de vensterbank. Een verdieping lager is een andere bar met podium en dansvloer. In het smalle bar gedeelte komen er blauwe uitstulpingen uit de rode muur, wat er nogal bizar uitziet. Je kunt nog een verdieping lager gaan, maar hier worden veel privé feesten gegeven en de ruimte is vaak afgesloten.
Het is behoorlijk druk en we staan in een rijtje aan de smalle bar, niet echt gezellig. We drinken een biertje en besluiten weer verder te trekken. We belanden bij de Yes Club, wat net geopend is. Voor een nieuwe club hebben ze de meest verrotte toiletten ooit. Naar mate de avond verder vorderde verdween er ook steeds meer. Er ontbraken al deuren en klinken, maar uiteindelijk was er ook een toiletbril verdwenen. Het was gezellig, alleen draaide ze de hele avond dubstep (horror).
Veel te laat en met te veel biertjes in onze mik gingen we weer in onze bedjes in de villa liggen. Hier zou ik morgen spijt van hebben…
Reactie schrijven