Magisch Reon

Het is vast geen verrassing meer, maar ik wordt weer behoorlijk brak wakker. Het is oudjaarsdag en we komen maar langzaam op gang. De anderen zijn allemaal al hun eigen weg gegaan en ik ga met Gijs het centrum in. Hij wil me een museum laten zien. Hier ben ik al lichtelijk van in shock. Gijs en musea is niet een combinatie die ik heel snel verwacht. Onderweg komen we langs de slotjesbrug en de Lennon muur. 

Braaf volg ik Gijs de Petrin heuvel op, dat het gevoel heeft van een park. Af en toe ben ik wel een beetje bang dat ik naar beneden rol. Maar uiteindelijk komen we bij onze bestemming (met veel gezeur en geklaag). 

Het lijkt een klein huisje, waar je zo voorbij zou kunnen lopen, maar het is de gallerij van kunstenaar Reon Argonian. Deze Tsjechische kunstenaar creeert geweldige fantasieschilderijen. Aan de buitenkant had ik dit nooit verwacht. Voor een zacht prijsje mag je het huisje betreden. Je komt terecht in soort paarse, overweldigende trappenhal. Hier hangt het al vol met schilderijen. Er zit een soort miniwinkeltje in wat lijkt op een soort trapkast. Boven vind je de zolder, waar je stapels en stapels aan schilderijen kunt bekijken. Het is gek om te zien dat de werken zo tegen elkaar aan staan.

 Helemaal beneden vind je een ruimte waar je kunt relaxen en je een glaasje wijn krijgt. Ook hier staat het weer helemaal vol met prachtige creaties. Het was een beetje jammer dat ik al zo gaar was. Het is behoorlijk warm en doordat het propvol met bezienswaardigheden staat, kan dit nogal overweldigend zijn.

Je moet er van houden natuurlijk, het is zeker niet stijl die door iedereen gewaardeerd wordt, maar ik vond de magische schilderijen van Reon fantastisch. De werelden die hij creert de kleuren die hij gebruikt vind ik gewoon prachtig. Nadat ik met Gijs ben gaan samenwonen (een half jaar later) hebben we het toilet ook een Reon thema gegeven.

Nadat we uitgekeken waren begon het alweer te schemeren. Het was tijd om iets te gaan eten en Gijs wist wel een leuk restaurantje. We hebben even moeten zoeken, maar uiteindelijk kwamen we terecht bij een tent die gerund wordt door Hare Krishna, Govinda's.

Het was heel erg rustig, maar een lief meisje wees ons een plekje. Helaas sprak ze geen woord Engels. Het menu staat vast en verandert elke week. Bij binnenkomst kregen we een drankje, warme appelsap. Dit was even heel erg lekker, net vloeibare appeltaart, maar na drie slokken moest ik toch wel  moeite doen om het weg te krijgen.

Vervolgens wordt het eten voorgeschoteld. Het is niet echt heel decoratief gepresenteerd. In een metalen bak met verschillende vakken zijn het voor- hoofd- en nagerecht opgediend. Doordat het serveerstertje niet kan uitleggen wat er op het bord ligt is het helemaal een verrassing. Heel eerlijk gezegd, ik was niet heel enthousiast. Het soepje was oké, het kwark prutje met een soort koek er in was best lekker, maar de rest moest ik echt wel met een beetje tegenzin naar binnen werken. Gijs blijft volhouden dat het de keren dat hij hier geweest was echt een stuk beter smaakte, dus ik zou het ook zeker aanraden. Het concept is gewoon leuk. Geen keuze, maar eten wat de Hare Krishna schaft. En misschien ook wel belangrijk, het is altijd vleesloos!

Het miezert een beetje en we gaan kijken bij een optreden op het Oude plein. Het is er gezellig en we halen wat biertjes. Vlak voor twaalf uur komen onze huisgenootjes en we gaan bij de Astronomische klok staan. Het plein staat vol met toeristen en lokale bevolking. Om klokslag twaalf uur gaat het helemaal los. We schrikken er zelfs een beetje van. Er ontstaan een lege plek, midden in de toeschouwers waar van alle kanten vuurwerk naar toe gegooid wordt. We blijven even kijken, maar het wordt steeds erger. Er ligt overal glas en ik bescherm mezelf door mijn capuchon op te zetten. We gaan maar snel weg.

Natuurlijk bel ik even mijn moeder, mijn kleine zusje en mijn beste vriendin Nanouk! De rest van de stad is net zo erg. Weinig siervuurwerk, maar veel knallende en rokende exemplaren. En werkelijk overal ligt glas. We lopen wat rond en drinken her en der een biertje. Uiteindelijk sluiten de we avond af bij de Yes Club, waar we de eerste keer ook naar toe zijn gegaan. Eigenlijk heb ik het hier al snel gehad, weer dubstep… Vlug terug naar Radotin en mijn bed in!