Het einde in zicht

Op onze laatste ochtend word ik voor de verandering niet brak wakker, een beetje laat maar ik leer het nog wel eens. We pakken onze spullen in en maken het huisje een soort van schoon. Wanneer de eigenaar verschijnt om de sleutel te halen en onze borg terug te geven, vertellen wij heb van de badkamer. Het water stroomde zelfs de hal in! Dat kan niet goed zijn en het is een kwestie van tijd voor hij lekkage krijgt. De eigenaar haalt zijn schouders op, het boeit hem niet. We krijgen het grootste deel van de borg terug en gooien de spullen in de auto.

 

Twee van onze huisgenootjes zijn al vertrokken met een vroege vlucht terug naar Nederland. De volgende twee gaan direct door naar het vliegveld. Wij zijn natuurlijk met de auto en kunnen het er nog even van nemen. We gaan nog even het centrum in om de laatste souvenirs te halen en onze Tsjechische Kronen uit te geven.

 

Niet heel veel later besluiten we toch terug te gaan rijden. We zijn er wel een beetje klaar mee. De terugweg gaat voor het grootste gedeelte heel soepel. Alleen in de Duitse bergen slippen we haast de weg af door de sneeuwval. Mijn hart zat in mijn keel en ik was niet de enige. Gelijk begonnen we over het feit dat mijn moeder had aangedrongen op het feit dat we winterbanden onder de auto hadden moeten laten zetten. Omdat er geen sneeuw lag toen we vertrokken leek dit niet zo noodzakelijk. Achteraf best stom, maar dat hadden we natuurlijk gewoon moeten doen.

 

Voor ik het weet zijn we weer thuis, maar ik heb een fijne week om aan terug te denken!

Reactie schrijven

Commentaren: 0