In het ziekenhuis heb ik afscheid genomen van mijn moeder, voor we op de trein naar Amsterdam stappen. Even snel een patatje weg werken en om 19:00 uur pakken we de trein richting Praag. We hebben een coupé voor onszelf, heel fijn!
Pas bij Keulen komen er twee mannen bij ons zitten, één van hen spreekt geen Engels en geen Duits, voor de tweede ben ik een beetje bang. Hij lijkt op een dokter uit een horror film, wat een engerd. Zonder iets te zeggen gooien ze de gordijnen dicht en klikken het licht uit. Daar zitten we dan, in het donker.
Dan gaan we maar in het gangpad zitten, hangen een beetje uit het raam en drinken biertjes. Rond een uurtje of twaalf ben ik er wel een beetje klaar mee en ga ik proberen te slapen. De enge dokter zit naast me en schuift steeds dichterbij (of is dit mijn verbeelding?), op een gegeven moment valt hij langzaam om en dreigt op mijn schouder te vallen. Ik vraag Gijs om van plek te wisselen, zo kan ik echt niet slapen. Hij vind het geen probleem en gaat knus naast de horrordokter zitten. Het houdt niet op, nu heb ik het idee dat hij in het donker naar me zit te staren. Echt goed slapen doe ik dus niet...
Reactie schrijven