Geur van Kretek

Na een gebroken nacht op de stoelen bij het bakkertje kunnen we eindelijk naar de gate. Hier komen we erachter dat we hier heel comfortabel hadden kunnen slapen op ligstoelen en zelfs dekentjes hadden kunnen hebben. Helaas... 

Als we kunnen gaan boarden begrijp ik wel waarom het vliegveld wordt opgeknapt, de gate is veel te klein om het grote aantal passagiers te verwerken en we staan enorm lang in de rij. 

Ik kan mijn draai niet vinden, ik kijk wat films, maar kan niet slapen. Het duurt me allemaal maar lang. Als het donker is vliegen we boven Jakarta. Ik zie honderden verlichtte bootjes in het water. Het is prachtig. 

Om kwart voor elf landen we op het vliegveld van Jakarta. Als we uit het vliegtuig komen en de gate in lopen, ruik ik de kruidige geur van kretek sigaretten. Snel halen we het visum, wat heel snel gaat omdat we de formulieren al in het vliegtuig hebben ingevuld. 

Na ongeveer twintig minuten hebben we onze rugtassen kunnen bemachtigen, toch ben ik altijd bang dat mijn bagage zoek raakt en het is altijd een opluchting als ik ze op de bagageband aan zie komen rollen.

Als we buiten komen is het warm en vochtig, maar heel goed uit te houden na Abu Dhabi. We worden direct overspoelt door schreeuwende taxichauffeurs die ons in hun wagen willen lokken. Dat is wel heftig na zo een lange reis. Ik heb dit nooit eerder meegemaakt. We lopen ze voorbij en gaan op zoek naar een pinautomaat. Die hebben we snel gevonden en we komen even op adem met dikke pakken Roepia's in onze portemonnee, voor we daadwerkelijk een taxi nemen.