Raften

Die ochtend worden we opgehaald, vandaag gaan we raften. Hier hebben we allemaal naar uit gekeken, even wat anders dan al die tempels. 

Het is nog best een eind rijden, maar uiteindelijk komen we uit bij Graha Adventures. Hier krijgen we allemaal een zwemvestje aan en een peddel in onze handen gedrukt. Nu moeten we opnieuw een stuk rijden. Een stuk of vijfentwintig mensen worden verdeelt over twee busjes en dan moeten we nog een half uur rijden. 

Ik baal als een stekker als ik weer duizend trappen af moet, maar ik zie wel weer mooie uitzichten. We komen uit bij de rivier, waar een aantal rubber bootjes voor ons klaar liggen. 

Er wordt een korte uitleg gegeven, jump jump is springen... boem boem is duiken en eigenlijk was dit het wel... Met twee vervelende Fransozen gaan we in een rubberen bootje. Het is best relaxt, we hebben geen last van zware stromingen of iets. Het is natuurlijk geen regenseizoen. 

Onderweg zien we een hoop mooie dingen. We mogen even een stukje zwemmen en ik duik gelijk het water in. De gast die bij ons in de boot zit roep opeens "snake, snake!" Ik schrik me dood, maar het was een grapje, wat ben ik ook een bange poeperd... 

We komen langs een waterval waar alle jongetjes laten zien hoe stoer ze zijn door eronder te gaan staan, het water klettert behoorlijk hard naar beneden. Bijna op het einde komen we een winkeltje tegen en kopen een biertje, natuurlijk ook voor onze bootman. Aan het einde van het ritje moeten we weer een stuk of duizend trappen op, echt pure horror. Nanouk en ik bezwijken er bijna onder. 

Aan het einde van de tour kun je een dvd'tje kopen met de foto's en een video die onderweg gemaakt zijn, zeker leuk om te hebben! Je kunt eventueel een lunch nemen, maar eigenlijk willen we zo snel mogelijk terug naar Ubud, want Max wil nog even een geroosterd biggetje eten, wat blijkbaar een van de specialiteiten is van de omgeving. 

Net op tijd komen we weer terug bij Uma Kutuh, Max is zo bang dat hij niet op tijd is voor zijn geroosterde varkentje, dat de eigenaar hem achterop een scooter naar het beste restaurant brengt, heel tof van meneer Uma! Gijs en ik gaan ergens anders eten, maar dit blijkt uiteindelijk niet zo een fraai tentje te zijn. 

We willen nog even bij Monkey Forest kijken, een stuk jungle waar aapjes los lopen. Dit blijkt nog een flink stuk lopen, maar als we in de buurt komen, zien we inderdaad de dieren al zitten. Bij de ingang van het stuk bos waar de aapjes leven zitten vrouwtjes banaantjes te verkopen, maar dit hoeft voor mij niet. Ik vind het leuk de dieren te zien, maar ik hoef ze niet in mijn buurt. Door de GGD ben ik wel een beetje bang voor rabiës geworden (behalve als het om katten gaat natuurlijk). 

*Edit: Ik heb recent (2020) iemand gesproken die in het  Monkey Forest door een aap in zijn hoofd is gebeten en naar het ziekenhuis kon voor een injectie.

Monkey Forest is niet zomaar een toeristenplekje in Ubud, maar door hier naartoe te gaan en de entree prijs te betalen, steun je de lokale bevolking. Daarnaast draag je bij aan het onderzoek naar de aapjes en natuurlijk het beschermen van het gebied waar zij wonen. 

www.monkeyforestubud.com 

Het bos zit echt vol apen en je hoeft geen moeite te doen om ze te spotten. Het meeste wat ik zie is toch dat ze toeristen lastig vallen. Of eigenlijk dat de toeristen de dieren uitlokken. Ze hebben tassen bij zich die ze continu open en dicht doen, waardoor de apen in de verleiding komen en willen weten of je eten in je tas hebt. Ook stoppen ze dingen los in hun broekzak, dit is ook weer een trigger waarvoor je overal gewaarschuwd wordt. Vervolgens gaan de mensen achter de dieren aan, als ze hun spullen kwijt zijn. Dit maakt ze ook nog eens agressief. 

Ik vind het vervelend om te zien en heb het na twintig minuten wel gehad. Het is leuk om even geweest te zijn, vooral de kleine aapjes zijn enorm schattig.