Uitslapen zit er weer niet in vandaag, om half zeven staan we naast ons bed. Even snel douchen, de tas pakken en de kamer fatsoeneren. Meneer Uma komt nog snel aan met een ontbijtje! Super tof!
Nadat we nog wat mensen bij andere verblijven op hebben gepikt, rijden we naar Padang Bai. Onderweg val ik al snel in slaap, toch vind ik dit altijd jammer, ik vind het leuk om de omgeving te zien.
Bij een haven worden we afgezet. Gelijk worden onze tassen op een kar gegooid. Ik ben er een beetje beduusd van en vind het eigenlijk helemaal geen prettig idee, maar ik slaap nog half en reageer te traag. De rest van de mensen reageert ook niet dus het zal wel goed zijn.
Na een uurtje wachten in een café worden we geroepen. We lopen achter een mannetje aan en zien onze boot liggen. Gelukkig kunnen we zitten en naar buiten staren. Nanouk wordt al snel niet lekker, misschien is het verstandig pilletjes tegen zeeziekte mee te nemen. Gelukkig is er zat ruimte om even te gaan liggen.
In de verte zie ik een bruine strook in het water liggen. Ik besluit het raampje dicht te draaien, ik heb een donkerbruin vermoeden waar we dadelijk door heen gaan varen. Ennn inderdaad, een paar minuten later dringt een rioollucht mijn neusgaten binnen, gatverdamme! We zijn gewoon door een poepstrook gevaren.
Na anderhalf uur komen we aan op Gili Trawangan, de grootste van de drie eilanden voor de kust van Lombok. Vanaf de boot springen we met onze tassen het water in en lopen het strand op. Hier staan al wat vervelende mannetjes te wachten om te proberen je mee te lokken naar hun accommodatie. We hebben al geboekt bij Sama Sama, wat gelukkig op vijf minuten lopen van ons aankomstpunt ligt.
Save water drink beer
Via de reggae bar Sama Sama, waar we heel hartelijk begroet worden, komen we bij de receptie. Er blijkt iets mis te zijn gegaan. In plaats van twee huisjes, is er maar één gereserveerd. Ze kunnen nog wel iets regelen bij een buurman. Gijs en Max gaan checken hoe dat er uit ziet, terwijl ik met Nanouk bij het huisje wacht. Het hutje is heel tof, in de stijl van een rijstschuur.
Het duurt heel lang voordat de ventjes terug komen, maar Max heeft al besloten dat hij in het huisje bij de buren wil. Prima, want ik wil in de rijstschuur! Beneden zit een kleine badkamer met toilet, vervolgens ga je de trap op en kom je in de slaapkamer, met een fijn bed.
Gijs en ik gaan wat eten, maar Nanouk voelt zich nog niet lekker, dus die gaat even liggen. Niet ver van Sama Sama gaan we zitten bij een tent met mooi uitzicht over het water en een miljoen katten. Veel van de katten op Gili Trawangan hebben geen staart, maar alleen een kort stompje. Dit blijkt normaal te zijn, het is een speciaal ras. Natuurlijk heb ik dan al snel een stel nieuwe vrienden gemaakt.
Ondanks dat het al wat later wordt, gaan we toch nog even snel het water in, het ziet er veel te verleidelijk uit! Het is al best fris, maar het is heerlijk. Toch voelt het een beetje gek, het lijkt te prikken. Later kom ik erachter dat het vol met mini kwalletjes zit. Je ziet ze niet als je boven het water bent, maar je voelt ze wel...
En toen...
Gijs en ik zouden naar een feestje gaan, maar ineens wordt ik niet lekker. Ik krijg ineens hoofdpijn en wordt misselijk. Ik ga toch maar even liggen in onze rijstschuur. Een uur later komt Gijs kijken hoe het gaat, maar het is alleen maar erger geworden. Dan moet hij maar in zijn eentje naar het feestje.
Of het nu door het eten komt, of door de Malarone, maar ik word ineens beroerd... overgeven, diarree, het was vreselijk! Daarnaast ben ik ook nog eens aan het trippen, waarvan ik Malarone wel de schuld geef. Ik denk dat er inbrekers in mijn hutje proberen te komen en sta al klaar met een prullenmand om ze er van langs te geven. Er was helemaal niets aan de hand.
Nadat Gijs van het feestje terug komt en is gaan slapen, heeft hij er ook al last van. Hij spuit de hele fles insectenspray leeg in de kamer, waardoor ik vreselijk moet hoesten. Hij denkt dat er miljoenen muggen in de kamer zijn en dat hij wordt lek gestoken. Als hij die ochtend wakker wordt is hij oprecht verbaasd dat hij niet onder de bulten zit.
Leuk spul, die Malarone...
Reactie schrijven