Het is tijd om Lombok achter ons te laten. Het voelt alsof de vakantie al voorbij is, we gaan terug naar Jakarta. Ik vind het jammer om weg te gaan bij Sunset House, maar we hebben voor de allerliefste personeelsleden een fooi achter gelaten.
Om vier uur staan we klaar om te vertrekken, het zou anderhalf uur rijden zijn naar het vliegveld. Wij komen na drie kwartier al aan... het was natuurlijk hartstikke rustig op de weg. Het inchecken gaat weer hartstikke snel, ik denk omdat het binnenlandse vluchten zijn.
Het is twee uur vliegen van Lombok terug naar Jakarta, maar omdat we ook nog door een tijdszone gaat, duurt het 'eigenlijk' maar een uurtje. We komen hierdoor al om acht uur aan.
Ik heb echt helemaal geen zin in Jakarta. We pakken een taxi naar FM 7 Hotel, dat op tien minuten afstand van het vliegveld zou moeten liggen. Nu doen we er ruim veertig minuten over. Het is zo ontzettend druk op de weg. We rijden door een vage buurt met een hoop afval en mensen die tussen de auto's door wandelen. Zo schiet het inderdaad niet op.
Door een hek met een beveiliger komen we ineens bij ons hotel terecht, beetje een vreemde locatie, maar achter de hekken merk je niets van de vreemde buurt. We worden geholpen door een piccolo met een kanariegeel pak aan. Onze kamer blijkt nog niet klaar te zijn en er is weer iets vreemds aan de hand. Door het gebrekkige Engels weten we alleen niet wat het probleem nu precies is. Het zal allemaal wel, ik heb koffie nodig!
De cappuccino is goed, hier knap ik toch wel wat van op. Na ongeveer een uurtje is onze kamer klaar. We hadden er eigenlijk niet veel van verwacht, maar het is een super nette kamer met een goed bed en een fijne douche.
Omdat we nog een hele dag te besteden hebben gaan we naar Taman Mini Indonesia Indah (TMII), een park waar je Indonesië in het klein kunt bekijken. Het is bloedheet in de taxi en je wordt misselijk van het gassen en remmen, gassen, remmen, gassen, remmen, gassen, remmen. Max begint ineens te lachen en wijst op een sticker op het raam. "Je kunt het melden als de chauffeur roekeloos rijdt". Nog geen vijf seconden later... BAM.
We zijn de auto voor ons geknald. Uiteindelijk was er niet veel aan de hand, geen schade volgens mij. De chauffeurs lachen en stappen allebei hun eigen auto weer in.
Na twee uur zweten op de achterbank komen we eindelijk bij het park aan. Gijs en Nanouk zijn toch wat wagenziek geworden.
Stromende regen
Het park is niet helemaal wat ik er van had verwacht. Als ik mini hoor, dan denk ik aan een soort madurodam. Maar deze huisjes zijn helemaal niet mini, ze zijn gewoon op ware grootte nagebouwd. Het is wel tof om te zien, uit elk deel van Indonesië hebben ze de traditionele huisjes neergezet, soms ook met kleding en andere gebruiksartikelen. Ik moet zeggen dat het wel allemaal een beetje vergane glorie is en het park kan wel een opknapbeurt gebruiken.
Als we net een beetje rond hebben gekeken, begint het keihard te regenen. Niet miezeren, nee gewoon hozen. Dit hadden we nog niet echt gehad deze vakantie. We blijven eerst een beetje schuilen, maar op een gegeven moment ben ik het zat. Als het de hele dag blijft stromen, dan kunnen we moeilijk blijven staan.
Gijs en ik raken Max en Nanouk kwijt. Zij willen ergens aan de andere kant van het park wat eten, maar ik wil rustig het park verkennen. Al snel zijn we zeiknat als wij ook bij het restaurant aankomen, maar dit blijkt dicht te zijn en Max en Nanouk zijn nergens te bekennen.
Elke eettent in het park is gesloten, niet echt handig...We halen maar wat pinda's maar zelfs die zijn niet te vreten. Ik wordt er een beetje chagrijnig van. We komen bij een Aviary en eindelijk stopt het met regenen.
Ik moet bekennen dat het vogelpark wel aardig is. De grote vogels vliegen los en zien er goed uit. Een aantal papegaaien in kleinere kooien langs de randen zien er minder fraai uit, maar over het algemeen lijken de dieren gezond en goed verzorgd.
Onze volgende stop is het reptielenpark. Ga hier gewoon niet heen! Ik heb hier net zo een buikpijn aan overgehouden als aan de vogeltjesmarkt in Yogyakarta. Ik ga nog met goede hoop naar binnen, aangezien de vogels er redelijk uit zagen. Je vindt hier krokodillen en schildpadden in te kleine bakjes, slangen en kikkertjes in kooien met vloerbedekking en zonder verdere beplanting of schuilplekken. Een klaar laagje water moet de kikkers tevreden houden. Het meest nare vond ik de komodovaraan. Zo een bijzonder dier, in zijn eentje in een mini hok, met een achterlijk klein zwembadje. Het dier ligt daar echt te verpieteren...
Even verderop is een tentoonstelling te zien van opgezette dieren die volgens mij vanaf de opening in 1975 al te zien zijn. Ik heb me rot gelachen om de aftandse beesten die meer op roadkill lijken.
We zijn het park wel zat en pakken een taxi terug naar het hotel. Deze doet er 'maar' twee uur over. Hongerig en moe zitten we in het restaurant. We eten wat en gaan al vroeg naar bed.
Reactie schrijven