Vanmorgen de laatste dingen ingepakt, wel was ik nog wat brak. We hadden het goede idee gehad om de avond voordat we op vakantie gaan, nog even naar een concert in Lelystad te gaan. We hebben het niet al te laat gemaakt, maar van de zenuwen heb ik slecht geslapen.
De NS heeft weer eens besloten om werkzaamheden aan het spoor uit te voeren, het lijkt wel alsof ze dit afstemmen op onze plannen, we hebben altijd problemen. Gelukkig willen Nanouk en Max (helden) ons wel naar Utrecht brengen.
Met een stapel muffins, broodjes ei en pakjes drinken stappen we de auto in. De rugtassen, die we met veel zorg hebben ingepakt zodat ze zo licht mogelijk zijn, gooien we in de achterbak.
Op het station van Utrecht wachten we op de ICE die ons naar Dusseldorf zal brengen. Ik ben alweer bang dat we in het gangpad moeten gaan zitten, we reserveren nooit plekken, maar we hebben opnieuw geluk, er is zat plek!
Eenmaal op Dusseldorf moeten we nog uitzoeken hoe we naar het Hotel zouden komen. Voor de verandering heb ik niet alles van te voren uitgezocht. Bij een informatie punt weten ze ons in gebrekkig Engels uit te leggen welke trein we kunnen nemen en waar we moeten uitstappen. Het gaat allemaal erg soepel en voor we het weten staan we op het station Unterrath.
Lindner Hotel
Hotel Lindner Dusseldorf Airport ligt op loopafstand van het station Unterrath. We weten alleen niet welke kant we op moeten lopen. Bij een bushalte hangt een kaart en daar gaan we kijken of we de straat of misschien wel het hotel terug kunnen vinden. We krijgen niet eens de tijd om te zoeken want direct komt er een oud vrouwtje naar ons toe gelopen. Ze verteld dat er twee hotels in de buurt zijn, ze weet niet welke Lindner is, maar ze liggen dicht bij elkaar. Ze wijst ons de weg. Ik word hier wel een beetje bang van, normaal gesproken gaat eigenlijk alles mis en dit gaat echt te makkelijk allemaal.
Ik ben blij dat we eerst naar het verkeerde hotel lopen, zo ken ik ons weer! Niet veel later zien we inderdaad verderop een bord met daarop Lindner Hotel. Het is een keurig hotel, waar ik altijd een beetje ongemakkelijk van word, maar we zijn al snel ingecheckt en gaan onze kamer bekijken.
Ook dit ziet er allemaal prima uit, al vrees ik dat ik niet echt lekker ga slapen. Het kussen stelt niets voor, lucht met wat proppen watten er in. Maar het is maar voor één nachtje. Ondertussen is het etenstijd en we besluiten te kijken of er een restaurantje in de buurt zit.
Ananas
Het is uitgestorven op straat, al zou ik zweren dat ik op de heenweg een aantal restaurants heb gezien. Deze zijn nergens meer te bekennen. Het is best koud en we besluiten niet te lang rond te dolen, maar terug te keren naar het hotel en daar wat te gaan eten. Het restaurant in het hotel is ook bijna leeg, dit is duidelijk niet de hipste buurt van Dusseldorf. We bestellen wat te eten en een biertje.
Het eerste avondmaal van mijn vakantie word Schnitzel! Lekker lokaal. Er ligt een gek stukje garnering, volgens Gijs is dit ananas met een visje. Vreemd, maar ik stop het nietsvermoedend in mijn mond. Het is smerig en ik snap niet waarom, ik bijt op iets hards en begin er gewoon van te kwijlen. Blijk ik op een stuk citroen te kauwen die ik over de schnitzel uit had moeten knijpen. Wat een kneuzenactie! Ik schaam me er zelfs een beetje voor. Gelukkig smaakt het eten goed, maar ik ben wel een beetje mijn smaak kwijt door al het zuur. Gijs komt ondertussen niet meer bij, hij heeft me de hele avond (en de komende dagen) keihard uit zitten lachen.
Na het eten gaan we naar onze kamer. We kijken nog even tv, maar vallen al snel in slaap. Ik slaap ontzettend slecht, het kussen is echt vreselijk. Ik leg onze handdoeken er nog onder en knoop de hoes extra strak dicht in de hoop dat er hierdoor wat meer volume ontstaat, maar het is hopeloos.
Reactie schrijven