Zoals verwacht hebben we slecht geslapen, maar als het goed is kunnen we dit in het vliegtuig wel inhalen. We douchen, pakken onze spullen weer in en checken uit. Bij de balie vragen ze of we een taxi willen naar het vliegveld. We geven aan dat dit niet nodig is en de man achter de receptie kijkt ons aan alsof we gek zijn.
Wanneer we naar buiten lopen snappen we waarom. Het is zondag en alles is gesloten. Ook de bus die we wilden nemen rijdt niet op zondag. Geen probleem, dan pakken we toch de trein... Deze rijdt gelukkig gewoon en komt ook snel nadat we op het station zijn gekomen. Ik blijf het onheilspellende gevoel houden dat alles te soepel gaat...
Op het vliegveld van Dusseldorf laten we onze tassen insealen, Gijs vind het systeem uit de prehistorie, maar hij bouwt zelf dan ook superdeluxe apparaten voor zijn beroep. Het inchecken gaat snel, er is geen rij en we kunnen zo doorlopen. Mijn tas blijkt maar 9.5 kilo te wegen, bijna 10 kilo minder dan toen we naar Indonesië gingen. Toch ben ik blij dat ik er vanaf ben.
We lopen door naar de security en hier begint eindelijk wat raars te gebeuren. Ik ben hier eigenlijk best opgelucht over, het kan niet allemaal goed gaan. Bij elke rij worden we weg gestuurd en beginnen ze in het Duits te praten, terwijl wij duidelijk in het Engels spreken. Het is echt heel asociaal. We begrijpen niet wat ze willen. Bij elk poortje blijven ze naar links wijzen. Wanneer ik de grote bodyscan zie, snap ik het eindelijk. Gijs de punker is natuurlijk heel eng en moet extra gecontroleerd worden. Vroeger had hij dit op Schiphol ook vaak, maar daar hebben ze zich om laten scholen en kunnen ze nu aan iemand zijn houding zien of deze iets in zijn schild voert in plaats van naar het uiterlijk te kijken.
Ik ben best geïrriteerd door gedoe bij de security, ik vind dit zo kortzichtig. Snel neemt Gijs me mee naar een café, waar we ontbijt en koffie regelen. Daar knap ik altijd van op. Ik maak nog even gebruik van de wifi op het vliegveld, om aan iedereen te laten weten dat we onderweg zijn.
Movie Marathon
Bij de paspoortcontrole loop ik zo door, ze kijken vluchtig in mijn paspoort en ik mag verder. Daar sta ik lang te wachten, ik ga bijna denken dat er iets mis iets met Gijs zijn paspoort. Na dik vijf minuten komt hij lachend aanlopen. De man achter de balie ging al zijn piercings lopen tellen en bleef maar van het paspoort naar gezicht kijken en weer naar het paspoort. Alsof er iets mis zou zijn als hij één van de piercings niet in zou hebben, mocht hij dan niet door? Gelukkig vind hij het grappig, maar na de eerste extra controle vind ik het maar bloed irritant. Dit is gelukkig het laatste hindernisje dat we moeten nemen voor we bij de gate aankomen.
Eenmaal in het vliegtuig begint het lange zitten. Van te voren heb ik me al ingelezen over welke films ze beschikbaar hebben en ik heb al een selectie gemaakt (Secret Life of Pets, Big Friendly Giant, Bad Moms, Finding Dory, The Huntsman, Independence Day 2). Het ging best snel! Al heb ik niet kunnen slapen wat ik wel had gehoopt. Het eten was wel vreselijk smerig en van de noedels in de ochtend kreeg ik hele nare buikkramp. Dit heeft de rest van de dag aangehouden, best vervelend!
Ik heb nog een tip voor het vliegtuig eten! Wanneer je tickets besteld kun je aangeven of je speciale dieetwensen hebt. Voor Gijs geven we altijd aan dat hij vegetarisch eet. Hij kan dat een aantal opties kiezen. In het vliegtuig krijgt hij eigenlijk altijd lekker eten en ook nog eens als eerste. Ik zou zeggen, geef gewoon altijd een wens op! De andere passagiers gaan altijd klagen als hij als eerste geserveerd wordt!
Reactie schrijven