De tweede nacht op rij dat ik vreselijk slaap, maar ik denk wel dat ik weet waarom de honden 's nachts zo los gaan. Er wordt overal nog vuurwerk afgestoken en lopen jongeren rond. Ze slaan gewoon op hol. Ik ben er niet blij mee, ik ben zo ontzettend brak dat ik eigenlijk niets wil. Op zulke momenten mis ik echt mijn eigen bedje...
Om 6.30 gaat de pomp voor het water weer aan. Vanaf 9 uur in de avond gaat deze uit, omdat het best veel herrie maakt. Nu is het helemaal gedaan met mijn rust. Chagrijnig zit ik al vroeg aan het ontbijt.
Het is onze laatste dag in Kalaw en we willen de natuur nog bekijken. We wilden een wat langere trek maken, maar ik heb er echt geen zin in. Op onze slippers vertrekken we om een kort tochtje door de omgeving te maken, met een beschrijving van eigenaar Marc op zak. Vlak achter Thitaw begint het bos al. Het is best gek, het zijn allemaal dennenbomen. Het is net Nederland.
Al snel verdwijnt dat gevoel. Ik zie overal vlinders en helaas ook spinnen. Het is heerlijk rustig. De enige die we tegen komen zijn een klein groepje die met een gids op pad is, zij gaan echter de andere kant op dus lopen we niet de hele tijd achter ze aan, en een jongen met een scooter, die besluit de steile heuvel op te rijden.
As op de berg
Boven op de berg, ja ik heb het gered maar natuurlijk wel met het nodige geklaag, staat een prachtige boom. Heel iets anders dan de rest, dit is de plek in Kalaw waar ik de as van mijn moeder moet uitstrooien. Voorzichtig loop ik over de wortels en leeg een klein beetje van de inhoud van het asbusje dicht bij de stam.
Vlak achter de boom zien we de ingang naar het klooster, maar ik heb al gelezen dat ze hier een hoop honden hebben en daar heb ik toch even genoeg van. We lopen over een smal pad, langs een steile afgrond langs het klooster, dat op een lange trap moet uitkomen. Ik hoor geschuifel en kijk achter me. Gijs balanceert op één voet en dreigt van de berg af te gaan vallen. Die paar seconden lijken uren te duren. Ik kijk nog naar beneden en hoop een boom te zien waar hij zich aan vast zou kunnen houden, mocht hij echt uitglijden. Hij herpakt zich en weet weer op beide benen te gaan staan. Dat was echt op het nippertje! Doodeng...
We vinden de enorm lange trap die ons weer naar beneden brengt. Wat ben ik blij dat ik deze route niet andersom ben gaan lopen, dan had ik al die treden op gemoeten. Eenmaal terug in Thitaw, ga ik toch even liggen en ik val ook al snel in slaap. Gelukkig kan ik ook echt een uurtje dutten. Ik voel me gelijk een stuk beter en heb er weer een beetje zin in. We gaan het centrum weer in, op zoek naar wat te eten. Op internet hebben we een pizzatent gevonden die geniaal zou zijn, maar deze kunnen we niet vinden. We gaan een andere pizzaria in, maarrrrr daar hebben ze geen pizza... bijzonder (irritant). En ook geen bier... Nou we eten een sandwich en patat, en gaan daarna terug naar Thitaw. Er is niets meer te beleven en ik duik het bed in. Ondanks de mooie natuur ben ik blij dat we de volgende dag doortrekken naar de volgende bestemming.
Reactie schrijven