Confessions of a cafeïne junkie

Koffie is geweldig, het lekkerste drankje ter wereld! Ik kan me mijn eerste bakkie pleur niet herinneren, ik begon er al vroeg mee. Als we bij een vriendin van mijn moeder langs gingen, dan dronk ik snel haar kopje leeg, heerlijk! Ik wordt ook echt chagrijnig als ik 's ochtends geen koffie drink en krijg zelfs hoofdpijn. Hoe bedoel je verslaafd?!?

Op Bali, Indonesië, heb ik een plantage bezocht. Pas hier kwam ik erachter dat koffiebonen niet zoals pinda's onder de grond groeien, of als een erwt in een omhulsel aan een plant groeien, maar dat het bessen zijn die aan een boompje groeien. Eigenlijk zijn het pitten die wij bonen noemen. Heel raar... Op deze plantage woonden ook een stel Luwaks, een soort katachtige vosjes. Deze eten de bonen, maar kunnen de pit niet verwerken en deze wordt in zijn geheel uitgekakt. Hier maken ze Kopi Luwak van, een van de duurste soorten, ook wel Cat-Poo-Chino genoemd. Een oud vrouwtje zit achter een grote pan de pitten te roosteren en vervolgens worden deze tot een poeder gestampt. 

Nu is het zo dat je helaas niet overal goede koffie hebt. In Europa kan je meestal nog wel een lekker bakkie krijgen, al was ik enorm teleurgesteld in Kroatië, wat een gore koffie. Vooral in Split werd ik bedonderd. Bestel je een cappuccino, krijg je zwarte koffie waar ze de staafmixer doorheen hebben gehaald zodat er een beetje schuim op zit. Gatverdamme! 

Nu neem ik altijd een aantal zakjes oplos cappuccino mee, voor het geval de koffie ergens niet te zuipen is. Zoals ik zei, ik ben een verslaafde en kan echt niet zonder. Gelukkig konden we in Myanmar eigenlijk overal wel goede koffie vinden. Wat ik wel vreemd vond is het feit dat Pyin Oo Lwin zichzelf een echte koffie stad noemt en er zitten een hoop plantages, maar lekkere koffie heb ik niet kunnen vinden... 

Nu heb ik in Myanmar een nieuwe ontdekking gedaan. Ik ben niet zo een topper in het volgen van allerlei trends, dus ik was niet op de hoogte van de opkomst van de IJskoffie in ons eigen land, maar in Myanmar heb ik ze verslonden. Echt heerlijk! Hoe goor de gewone koffie daar is, hoe smakelijk de ijs variant. Gelukkig is het niet moeilijk na te maken. Het is een kwestie van je eigen pot koffie, met eventueel melk en suiker laten afkoelen en een ton ijsklontjes er in gooien. In Myanmar krijg je er een los glaasje met vloeibare suiker bij (wat ik aanzag voor een shotje alcohol, wat een zoete shock).