Spierpijn!! Niet normaal!! Het liefst zou ik in bed blijven, maar dat is zonde van onze tijd hier. Gijs heeft ook behoorlijke spierpijn, maar die heeft de tocht gisteren op zijn sneakers gelopen. Waggelend gaat we het stadje in.
We slaan wat rommel in bij de supermarkt en wagen ons naar het strand, dat uit grote keien bestaat. Strompelend komen we aan bij het water en gaan hier even zitten. Het is even verfrissend, maar de donkere stenen zijn bloedheet en al snel besluit ik toch even in de schaduw te gaan zitten.
Stijfjes begeven we ons naar de haven, die aan het einde van de boulevard ligt. We vervloeken elk drempeltje en zijn nu officieel ingeburgerd als zombie toeristen. Nu snappen we waarom iedereen zo moeilijk loopt hier.
Bij een snackbar in de haven duiken we onder de luifel. Dit is een stuk beter uit te houden dan die felle zon. Volgens mij is het een stuk warmer dan de dagen hiervoor. Er staat ook bijna geen wind. Met een koud biertje is sowieso alles een stuk beter vandaag.
In de haven staan een hoop stalletjes die boottrips aanbieden, bijvoorbeeld om te gaan vissen op zee, de zonsondergang bij de 'Desertas Islands (even verderop)' te bekijken of om dolfijnen en walvissen te gaan spotten. Dit laatste wil ik graag doen en Gijs loopt elk stalletje af om flyers te scoren. We zoeken een aanbieder uit en gaan een tocht voor de volgende dag boeken.
De rest van de middag verplaatsen we van terras naar terras in de haven. Aan het einde van de middag komen we uit bij een 'fancy' tent (O Solar da Santola) met witte tafellakens waar Gijs zijn nekharen eigenlijk van omhoog gaan staan. Het terras ligt boven het water en we kunnen in ieder geval wat drinken en als het eten echt duur is, dan schuifelen we wel weer ergens anders heen.
Als we de kaart bekijken vallen deze prijzen hartstikke mee. Ik bestel 'grilled scabbard fish' en Gijs een 'tuna filet with mais'. De mais blijken weer de sticks te zijn die ik ook bij het burgerrestaurant kreeg, maar deze zijn volgens Gijs wel lekker. Ineens zie ik iets in het water naast ons. "Een rog!" roep ik en wijs naar het platte dier dat over de rotsen glijdt. "Waar dan?" vraagt Gijs terwijl hij kijkt waar ik naar wijs. Ik zie het dier heel duidelijk, maar toch ziet hij het niet. Het dier verdwijnt weer in het diepere water. Ik ben in shock, hoe kan hij dat nou niet zien en hij op zijn beurt geïrriteerd. "Waarom zie jij altijd dingen die ik niet zie?" zegt hij alsof hij me niet gelooft. Weet ik veel hoe dat kan...
Vijf minuten later verschijnt de rog opnieuw en gelukkig ziet hij het nu ook! Volgens mij dacht hij dat ik aan het hallucineren was. Er zijn in ieder geval twee roggen die telkens voorbij komen en dan weer de diepte ingaan. Een ober komt naar ons toe, hij ziet ons wijzen en lachen. "Did you see the rays?" vraagt hij ons, terwijl hij zelf over de reling het water in tuurt. Als wij dit beamen verteld hij dat ze bij dit restaurant elk jaar bezoek krijgen van 3 roggen, die in het warme, ondiepe water hun eieren leggen. De dieren blijven maar voorbij komen, het is echt heel gaaf om te zien.
Reactie schrijven