Vandaag laten we even Funchal achter ons. Gelukkig is het meeste van mijn spierpijn al weg, maar wel bizar dat ik er drie dagen last van heb, misschien moet ik thuis ook maar in de bergen gaan wandelen. We lopen naar het busstation, dat een blok bij ons vandaan is. Hier gaan we op zoek naar de bus van Rodoeste die naar São Vicente rijdt. Ik kan hem echt niet vinden en de loketten zijn nog gesloten.
Haastig lopen we naar een toeristeninfo punt dat vijf minuten verderop ligt. Het meisje achter de balie wijst direct naar de overkant van de weg. Daar zien we inderdaad een bushalte en een hutje. Als we oversteken zien we dat dit een loket van Rodoeste is. Op internet is het echt niet duidelijk waar de bus dan vertrekt.
We kopen een kaartje en hebben nog tien minuten. Gijs loopt een broodjeszaak in om ontbijt te halen. Ik had eigenlijk wat meer tijd verwacht. Het personeel is niet bepaalt behulpzaam en helpt zelf andere mensen die later binnen zijn gekomen. Geïrriteerd lopen we weg, dan maar geen ontbijt.
Cabo Girão
Net even na 9 uur komt de bus aanrijden. De bus slingert door de bergen en stopt om de haverklap om mensen erin en eruit te laten. Je ziet de dorpjes steeds meer veranderen in een landbouw omgeving. Ik zou bijna zeggen het platteland, maar dat gaat hier in de bergen niet op.
Je ziet een hoop wijnboerderijtjes, slaveldjes, vissenkwekerijen in de zee en bananenplantages komen voorbij. Het stoppen is wel een beetje vervelend, maar goed het blijft natuurlijk gewoon een stadsbus.
Opeens stoppen we en gaat de motor van de bus uit. Ik snap er even niets van, maar andere toeristen stappen uit. Ik hoor de buschauffeur iets zeggen en ineens snap ik dat we een korte stop hebben. "Ten minutes" roept de chauffeur als ook wij uitstappen. Nu pas heb ik door dat we bij Cabo Girão zijn, de hoge klif waar we gisteren gezwommen hebben. We rennen snel richting de ingang. Even denk ik dat we moeten betalen, er staan toegangspoortjes, maar als we dichterbij komen blijkt dat deze allemaal open staan, gelukkig.
We sprinten bijna tussen de andere bezoekers door. Het uitzicht is nu al mooi. Vlug en zonder na te denken springen we de glasplaat op en koekeloeren over de reling. Dan schrik ik toch even. Dit is zo veel hoger dan het gisteren vanaf het water leek. Het is heel gaaf om te zien. Een paar foto's later lopen we snel weer terug naar de bus, ik heb geen zin om hier achter gelaten te worden.
Iedereen raakt lichtelijk geïrriteerd als we toch ruim vijf minuten langer moeten wachten op twee andere. De buschauffeur heeft de motor al gestart als het stelletje relaxt aan komt lopen. De chauffeur heeft er hierna wel extra vaart achter gezet en voor we het weten is er alweer een stop. Bij Ribeira Brava hebben we een kwartier. Snel gaan we op zoek naar een broodje voor Gijs, die zit al de hele rit met een knorrende maag.
Lava
Als de bus weer verder crosst komen we in de bergen waar bijna geen dorpjes meer zijn. Af en toe is er een klein gehucht van een paar straten, maar verder alleen maar wildernis. Ik zie weer een paar bosbranden. Ze zijn ver weg, maar toch zie je de vlammen oplaaien. Best eng.
Even verderop zien we een wolk die zich met geweld over een bergtop perst en vervolgens als een waterval aan de andere kant naar beneden lijkt te stromen. Supergaaf om te zien!
Als we over deze bergen zijn, is het een stuk meer bewolkt. Ik had al gehoord dat het aan de kant van Funchal over het algemeen mooi weer is, maar dat het aan de andere kant van het eiland het behoorlijk guur kan zijn.
Op een gegeven moment kijk ik hoe laat het is en kom erachter dat we met vijf minuten in São Vicente zouden moeten zijn. De chauffeur rijdt nog steeds flink door. Ik verwacht dat hij laat weten dat we in het stadje zijn aangekomen. Gelukkig ziet Gijs net op tijd de borden die de route naar het vulkanisch center aangeven, waardoor we nog snel kunnen uitstappen, anders waren we zo de stad voorbij gereden. Een beetje jammer dat dit niet duidelijk wordt aangegeven.
We volgen de borden 'Grutto, Caves, Grotten' en staan al snel op een parkeerplaats. Via een brug komen we bij het center en worden begroet door een gids. Zij geeft aan dat we net op tijd zijn voor de Engelse toer.
In de grot begon mijn camera enorm te trippen, helaas heb ik niet echt mooie foto's kunnen maken.
De toer begint in de grootste van de gangen. De gids verteld dat deze gangen zijn ontdekt in de 19e eeuw, door de lokale bevolking. Een aantal jaren later is een Engelse onderzoeker de grotten gaan bestuderen.
Hij kwam erachter dat deze zijn ontstaan door lavastromen, waarbij de heetste lava snel is gestold door het temperatuurverschil buiten de vulkaan. Echter bleef de binnenkant warm en vloeibaar en is door blijven stromen. Andere soorten lava (met Hawaiiaanse namen als Ha Ha lava) vloeiden door deze ontstane gangen en bedekten de bodem.
Na de twintig minuten durende toer door de gangenstelsels gaan we naar het vulkanisch centrum. Ik wist niet dat dit uit een serie films zou bestaan, ik hoopte op een 'gewone' expositie. Als we de eerste kamer inkomen krijgen we een demonstratie van de werking van een vulkaan. Dit was even een wtf momentje. Een miniatuur vulkaan, met rode lampjes die de magma moet voorstellen en op een gegeven moment explodeert er schuimrubber uit de krater. Ik weet niet zo goed wat ik hiervan moet zeggen.
In de volgende kamer hebben ze een bioscoop ingericht en zullen ze een korte film laten zien over het ontstaan van Madeira. Dit lijkt me best grappig. De special effects stammen volgens mij uit het begin van de jaren '90, maar goed dat hoeft niet uit te maken. Alleen is de film in het portugees en staat de ondertiteling aan de onderkant. Ik zit achteraan en kan hierdoor niet lezen wat er staat. Ik ben niet de enige, iedereen op de achterste rijen beweegt van links naar rechts om langs de hoofden van de mensen voor hen te proberen te lezen wat er staat. Hierdoor kan ik echt niet volgen waar het over gaat. Madeira is in ieder geval ontstaan door een vulkaan uitbarsting of 4.
Het laatste onderdeel is misschien wel de meest bizarre. In een 'lift' die begint te schudden, gaan we zogenaamd naar het binnenste van de Aarde. Er zijn serieus volwassen mensen die zich afvroegen of de lift echt naar beneden ging... We komen weer uit in een bioscoop, maar nu krijgen we 3D brilletjes, die volgens mij ook uit de jaren '90 komen, in onze handen gedrukt. Dit is echt zo slecht. Het is net een combi tussen wat ik me voorstel bij een LSD trip en de screensavers van Windows 95. Ik ben eigenlijk zelfs opgelucht als het voorbij is.
Na dit tripje vluchten we snel het terrein van het center af en gaan naar het dorpje. Op het eerste gezicht lijkt dit één straat te beslaan, maar als we doorlopen ligt er lager nog een centrumpje verborgen. Ik weet niet of dit nu heel São Vicente is, maar er is volgens mij niet heel veel te beleven.
We drinken een biertje en wachten tot het tijd is om de bus terug te pakken. Gelukkig kunnen we nu overstappen in Ribeira Brava op een Express bus, die via de snelweg terug naar Funchal rijdt. Dit scheelt enorm. Ik zou de langere route wel aanraden, deze was echt heel erg mooi en je ziet veel van het eiland, maar een tweede keer is echt niet nodig.
Reactie schrijven