Koloniaal dorpje

Weg uit Mandalay, ik heb er geen probleem mee. Alleen het feit dat de vakantie zo snel gaat en dat we nog maar twee plekken zullen gaan bezoeken vind ik toch wel een vervelend idee. 

Met een shared taxi zullen we naar de volgende bestemming gaan. We worden bij hotel A1 opgepikt (nadat ik ben onder gescheten door één van de duizend duiven, dit zegt al genoeg, Mandalay is niets voor mij). We rijden Mandalay door op weg naar de volgende meerijders. Op een gegeven moment is de chauffeur volgens mij een beetje verdwaalt en het duurt allemaal lang. 

Uiteindelijk is de taxi vol en gaan we op weg, net even wat meer naar het noorden. We hadden dit eigenlijk met de trein willen doen, het schijnt een fantastische rit te zijn, maar ik heb deze vakantie mijn planning en route niet helemaal op orde. De trein vertrekt om 4 uur in de ochtend. Achteraf denk ik dat we dit gewoon hadden moeten doen, maar op het moment daar hebben we toch besloten er van af te zien.

Deze rit gaat op de één of andere manier heel snel, voor we het weten rijden we Pyin Oo Lwin (of Maymo) binnen. Het is er koeler en heel groen. Het ziet er rustig en netjes uit, het lijkt er een stuk gezelliger. Al snel worden we voor Royal Flower Guesthouse afgezet. Dit ziet er precies zo uit als op de foto. Een donker roze, koloniaal huis met een fijne uitstraling. 

We worden ook gelijk hartelijk welkom geheten door een man die super goed Engels spreekt. Hij stelt zich voor als Koko en is enorm behulpzaam. Allereerst moeten we wat registratieformulieren invullen. Eigenlijk hoor je die bij elke stop in te vullen voor de overheid, maar in de meeste verblijven doen ze dit zelf vluchtig. Ik snapte de kruisverhoren bij de andere verblijven ook al niet. Elke keer vroegen ze streng, "where do you come from, where are you going". 

De kamer is fijn, dit is het beste bed tot nu toe! Er hangt een fijne tv, want s'avonds is er niet heel erg veel te doen in dit dorp. Van Gijs mag ik Harry Potter niet afkijken... Er is een groot dakterras, waar je de zonsondergang (en opkomst voor de vroege vogels) kunt bekijken. 

Het is nog redelijk vroeg en we gaan een rondje door het centrum lopen en willen lunchen. We komen terecht bij een burgertent. Een hoop bedelaars komen binnen lopen en een centje vragen. Op een gegeven moment wordt dit behoorlijk vervelend. Ook wanneer we verder het dorp inlopen komen ze achter ons aan. Een jochie blijft maar bij me lopen, maar we hebben net zijn moeder en zusje al gegeven. Sneu, maar ik kan niet blijven geven. 

Een grote klokkentoren doemt op en past totaal niet in het plaatje van Myanmar, het is een overblijfsel uit de Britse kolonisatie. Het is wel leuk om te zien dat je midden in Azië dit soort bouwwerken tegen komt. We lopen verder en komen op de schoonste en meest logische markt tot nu toe terecht. 

Even verderop ligt Colonial Street, een straat met huizen uit de koloniale tijd. Ik moet zeggen dat ik er niet heel veel aan vind, ik moet heel erg aan Baarn denken waar mijn opa en oma wonen. Maar het is een lekker rondje lopen en het is er heerlijk rustig. Dit is heel fijn. 

Vlak bij de guesthouse is een supermarkt. We slaan wat rommeltjes in en ik koop een paar pleisters. Hier koop je die niet per doosje, maar per stuk. Mijn hiel is helemaal kapot van het lopen in Mandalay, waar ik het goede idee had om mijn Allstars aan te trekken (tot bloedens toe). 

Op het dakterras van Royal Flower Guesthouse en kijken hoe de zon onder gaat. Je merkt wel dat het hier een stuk kouder is 's avonds. We lopen door het donker, langs een drukke weg naar een restaurant, Woodland, aan de circular road. 

Het is een fijne tent, met live muziek en lekker eten. Ik moet zeggen dat ik geen fan ben van de bediening. Je moet erg veel moeite doen om weer iets te kunnen bestellen, maar ik zou het zeker aanraden. Misschien moeten we niet zo achteraf gaan zitten, maar midden op het terras...