Ik had nooit kunnen vermoeden dat ik in één weekendje naar het Belgische Gent zou veranderen in een ware superheld. Voortaan zal ik door het leven gaan als SuperMan(dy).
Het begint allemaal met een idee van Nanouk. Zij had geen zin om haar verjaardag in het pitoreske Lelystad door te brengen en bedacht een plan. We zouden met zijn vieren Gent onveilig gaan maken. Daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen!
Ze had een tof hostel uitgezocht, vlak bij het centrum (hierover in een volgend artikel meer). Helaas kunnen we bij aankomst niet inchecken. Er is niemand bij de receptie of elders te bekennen. Ongeduldig als we zijn, kunnen we niet wachten. We gooien onze bagage weer in de auto en gaan alvast naar het centrum. Het is nog best een wandeling vanaf het hostel. Ik schat bijna twintig minuten lopen. Hier heb ik normaal echt geen problemen mee, maar het was nu wel echt heel erg koud.
Nadat we een paar biertjes hebben weg gewerkt en wat hebben gegeten lopen we terug naar het hostel. Hopelijk kunnen we nu wel inchecken.
We lopen weer terug door de ijzige wind als ik op een brug twee mensen zie worstelen. Het ziet er vreemd uit, maar dan zie ik dat het een vrouw is die op de grond ligt en dat er een vent aan haar jas staat te trekken. Ik twijfel geen moment en ren op de twee af. In mijn hoofd speelt het intromuziekje van The A-Team zich af.
"Laat haar met rust" roep ik tegen de man. Hij kijkt me aan en ik schrik. Het is een lange dunne kerel, met smerig slierterig haar en een ingevallen gezicht. Er zit geen tand meer in zijn mond, maar het speeksel druipt over zijn kin. Een junk.. Ik had het kunnen weten. Even denk ik dat hij me iets zal aandoen, maar hij ziet de andere drie er ook aan komen en besluit te gaan lopen. Op zijn gemak stapt hij richting het centrum.
De vrouw zit op de grond te krijsen. Ik wil haar gerust stellen en leg mijn hand op haar schouder. Ze draait zich naar me toe en ik schrik weer. Ook zij heeft geen tand in haar mond en speeksel schuimt in haar mondhoeken. Ze heeft een hoop korsten in haar gezicht en ook hier is geen twijfel over... nog een junk. Snel trek ik mijn hand terug, maar probeer haar nog steeds een soort van te kalmeren. Ze blijft krijsen en ik kan er geen touw aan vast knopen. Er verschijnt een andere 'getuige'. Hij gaat snel zijn fiets halen om achter de man aan te gaan. Hij weet blijkbaar te vertalen dat haar huissleutels zijn gejat door de gast en dat ze bang is dat hij het huis leeg trekt. Hoe hij dit kan maken van het geloei dat er uit de vrouw komt, ik heb werkelijk geen idee, maar knap is het wel. Al snel fietst hij de straat in waar de mannetjes junk in is verdwenen. De politie wordt gebeld door een volgende getuige en deze staan heel snel bij het bruggetje. Zij kennen de twee wel.
De agenten gaan naar het huis van de vrouw om te kijken of ze de kerel kunnen onderscheppen. De kwijlende vrouw is nog steeds aan het jammeren. Ik weet niet zo goed wat ik er mee aan moet. Een minuut of vijf later komen de agenten weer aanrijden. Er wordt uitgekeken naar de man en zij gaan met de huilende vrouw in gesprek. Als duidelijk is dat de nieuwste held van Gent niet meer nodig is piepen wij er snel tussenuit om te gaan inchecken in het hostel.
En zo, jongens en meisjes, wordt je dus de held van de Gentse Junks ;)
Reactie schrijven