Ik ben vroeg wakker, maar de mannen niet. Het is erg, ik ben al vaak genoeg in Praag geweest en hoef niet per se op verkenning. Ik hang wat rond in het verblijf en als ze dan EINDELIJK weer tot leven zijn gekomen lopen we naar het centrum. Het is nog geen kwartier lopen van ons verblijf, dat is wel relaxt. We lopen over de pleinen, wandelen door de steegjes en eindigen op een bankje met een Langoše, mijn favoriete Tsjechische voer. Een platte deegbal met tomatensaus, kaas en heel veel knoflook, hmmm.
Ondertussen is Robbie flink aan het flirten met de plaatselijke duiven (of zoals Gijs ze noemt vliegende ratten). Hij sjanst net zo lang met de grijze dame tot ze op zijn hand gaat zitten. Onze dr. Doolittle! We hangen nog wat rond en drinken een biertje bij de Astronomische klok. Dan besluiten we dat het toch echt tijd is om iets van ons verblijf in Praag te maken. Er is nog zat te zien en te doen.
Onze volgende stop is dan ook iets wat eigenlijk al sinds mijn eerste bezoek aan Praag op mijn bucketlist staat: Een Absint Bar! We gaan naar Green Devil's Absinthe Bar, vlakbij het oude plein. In de kelder van een oud gebouw kom je terecht in een bizarre trip, poppen met spinnenpoten klauteren over het plafond, metalen gezichten staren je aan en echt overal is wel wat te zien. We nemen plaats (als enige bezoekers hebben we vrije keuze) op een bank in barokstijl. Al snel verschijnt er een Absinthboer die ons de menukaart geeft. Wat ontzettend veel keuze, er staan wel meer dan 100 van deze drankjes op de kaart.
Absint is een drankje dat voor mij altijd een beetje sprookjesachtig voelt. Door de kleur uiteraard, maar ook door de verhalen die je erover hoort. Dat Vincent van Gogh zijn inspiratie daar een periode vandaan haalde en ook Edgar Allan Poe lustte wel een slokje van wat ze ook de 'Groene Fee' noemen. Ook de manier waarop de absint wordt geschonken heeft gewoon iets magisch. Met een sierlijk absintlepeltje met een suikerklontje op het glas, waarna er water op gedruppeld wordt. Soms flamberen ze dit, zo ook in de Green Devil's Bar.
Wanneer we onze bestelling hebben doorgegeven verschijnt de Absintschenker met een karretje. Daarop staan een hoop glaasjes, een grote waterkan met een feetje er op en onze absintjes. Ik heb gekozen voor de standaardversie 'The Green Fairy', ik wil natuurlijk wel de groene absint. De schenker vertelt over onze drankjes, maar ik ben zo vol bewondering naar het schenken aan het staren dat ik niet echt wat opsla van het verhaal... sorry...
Uiteindelijk vind ik het drankje toch wat saai, maar misschien is dat het gevolg van mijn standaard keuze geweest. Echt goedkoop is het ook niet, maar de hele beleving is het meer dan waard. Ik ben blij dat we dit eindelijk gedaan hebben!
Na de absint-belevenis is halen we een klein hapje en belanden uiteindelijk bij Chapeau Rouge, een bar waar we ook bijna elk bezoek aan de stad weer terecht komen. Ik vind het een aparte, gezellige tent. We drinken te veel cocktails en slingeren terug naar het hostel.
Morgen laten we Praag achter ons. Ondanks dat ik hier al zo vaak geweest ben, vind ik het toch altijd jammer. Maar morgen vertrekken we naar Český Krumlov, daar ben ik nog nooit geweest, maar ook die plek staat al heel lang op mijn to-do-list.
Reactie schrijven