Wad'n avontuur!

Het is vandaag verhuisdag! We gaan Texel verlaten en voor het eerst naar het Vlieland, ik ben heel benieuwd om dit voor mij onbekende eiland te gaan bewonderen. Verrassend genoeg zijn we weer aan de late kant. We pakken de boel in en vragen bij de receptie of we onze troep daar even mogen stallen. Geen probleem, dus dat is mooi! 

We gaan voor een cappuccino naar Beach Club Texel om even rustig wakker te worden en lopen daarna een stuk over het strand. Dan vinden we het tijd om de huurfietsen terug te brengen en mijn gerepareerde stalen ros weer op te halen. Wat ben ik blij met mijn eigen fiets! Ik heb nog steeds last van mijn knieën van het huurbarrel...

Bij de camping gooien we al onze tassen weer op de fietsen en gaan onderweg naar De Cocksdorp, maar nemen wel even een andere route dan naar de vuurtoren eergisteren. 

Na een korte lunchpauze vlak voor Cocksdorp fietsen we over een super mooi stukje aan de noordkant van het eiland. Zie het filmpje hierboven.

We komen aan bij de Noorman, hiervandaan vertrekken we met de waddenveer "De Vriendschap" aan het eind van de middag naar Vlieland. Maar zo ver is het nog niet... we hebben nog wel even. We lopen naar strandtent Kaap Noord om daar wat te gaan drinken. We blijken niet de enige met dat idee. Er staat serieus een rij voor de ingang naar het terras. We draaien abrupt weer om en gaan terug om bij de Noorman te wachten. 

We zien steeds meer mensen aankomen en iedereen wordt enthousiast en vriendelijk ontvangen. Heel leuk om te zien hoeveel plezier de mensen die hier werken hebben. Deze boot voert trouwens ook dagtochtjes uit. Ze varen 's ochtends mensen naar Vlieland en halen die 's avonds weer op. Ook kun je zeehondentochten boeken. Alleen aan het eind van de middag kun je een enkeltje Vlieland met fiets boeken, dan gaan ze de dagjesmensen weer ophalen. 

Om kwart voor vijf kunnen we aan boord. En dan wel via het meest fotogenieke (ik gebruik dit woord echt te vaak) steigertje van de Waddeneilanden. Instagramwaardig... 

Nee het is echt een mooi ding, wel wat smal als je er met je fietsen en daarop de bagage naar de boot wilt lopen, maar ik heb het overleeft. Zonder brokken te maken! Eenmaal aan boord genieten we nog even van het uitzicht als de laatste passagiers komen aanhobbelen. Om 17:15 uur vertrekken we. Het is een prachtig stuk varen, eerst langs de kust van Texel, met op de noordpunt nog even de Eierland vuurtoren.

Dan varen we door het zeegat tussen de twee eilanden. Daar spotten we nog even een zeehond, wat wil je nog meer? Nou een Skuumkoppe zou er wel ingaan! En uiteraard wordt in deze behoefte voorzien. Dus neem losgeld mee als je deze overtocht gaat maken, ik denk dat dit het beste uitzicht is om dit biertje bij te drinken! 

Met een dreun worden we het strand op gevaren, zo dicht mogelijk bij de kust om maar met droge voeten uit te kunnen stappen. In de verte zien we de Vliehors-expres al aankomen. Het gele gevaarte komt ons ophalen uit de Sahara van het noorden, zoals ze deze zandvlakte van 20 vierkante kilometer ook wel noemen. Het is bizar om te zien, alsof je ineens in een woestijn terecht bent gekomen... 

De Vliehors-expres zit in bij het ticket dat we gekocht hebben voor de overtocht. Maar later kwam ik erachter dat zij ook verschillende andere tochten aanbieden, zoals een avond theater bij één van de drenkelingenhuisjes die hier te vinden zijn. Maar goed, daarvoor is de truck nu niet hier. Nu worden hier de dagjesmensen opgepikt en wij gedropt. 

Van De Vriendschap afkomen is nog een flinke onderneming. Ik moet met de loodzware fiets een steile stalen helling beklimmen, heftig, maar met wat hulp van de medepassagiers lukt het en ook nog eens met droge voeten. Als ook Gijs veilig op Vlieland is geland spot hij het gedicht dat door grote wielen van de Vliehors-expres in het zand achtergelaten worden. Super tof! Het gedicht is 7 meter lang en overal op de stranden kom je het tegen. 

In de truck worden de banken die er normaal in staan aan de kant geschoven om plaats te maken voor de tig fietsen die we hebben meegenomen van Texel. Uiteindelijk zitten we opgepropt tussen alle rijwielen in de wagen, sommige mensen moeten staan aan de achterkant. We krijgen nog een korte intro van weer iemand die veel plezier lijkt te hebben in hetgeen wat ie doet. Heerlijk! 

Dan crossen we in het gele gevaarte de woestijn door. Het heeft echt iets bizars. Misschien ook omdat dit ooit gewoon West-Vlieland is geweest, een tweede dorp op het eiland dat in een storm is weggevaagd van de kaart. Tegenwoordig wordt de vlakte gebruikt door luchtmachten om te oefenen met het droppen van bommen.

Dan is het tijd om de duinen over te gaan. De bestuurder had ons gewaarschuwd dat de fietsen dan nog wel eens hebben om terug te willen keren naar Texel. Wat angstvallig houden we alles in bedwang, maar het valt 100% mee. We zijn zo de duin over en stoppen bij het Posthuys. Aangezien wij als eerste in de wagen zaten, kunnen we er nu pas als laatste uit. Snel fietsen we naar onze camping voor de komende dagen: De Lange Paal. 

Wanneer we aankomen bij de camping moeten we inchecken via een automaat. Nog nooit gezien, maar super handig! Het is echt een fantastische camping, precies wat we wilden. Het is er heerlijk rustig. Het toiletgebouw (en eigenlijk alles op de camping) wordt bewoond door zwaluwen. Ze zoeven je om de oren in de open "tunnel" van het gebouw. Langs de randen zitten de nestjes met daarin krijsende kleintjes. Zo ga je van een kuil in de duinen naar een plek waar je staat af te wassen tussen de zwaluwen. 

Snel gooien we de tent neer en fietsen door naar Oost-Vlieland. We rammelen ondertussen. We fietsen over de dijk naar restaurant Zeezicht. Na een broodplankje gaan we allebei voor de curry met lokale producten. Het idee is leuk, maar er had wel wat meer smaak aan mogen zitten. Na het eten sluiten we de dag af met een biertje van Fortuna Vlieland bij 't Praethuys. Mijn eerste indruk van Vlieland is een goede, ik vond de reis er naartoe veel leuker dan verwacht. De natuur lijkt hier op nummer 1 te staan, ook door het feit dat hier geen auto's van buiten het eiland komen. Ik moet wel wennen aan deze rust, dan met name de rust in de avond. Rond een uurtje of 10 is alles gewoon uitgestorven...