Kerstmarkt in Dusseldorf
Met Max, Nanouk en Gijs ben ik naar de kerstmarkt in Düsseldorf geweest. Deze stond al een tijdje op mijn lijstje, maar eigenlijk vond ik het best tegenvallen. De stad zelf heeft niet veel sfeer, alles staat in de steigers en is grijs en grauw. Daarnaast is het ontzettend druk. Logisch natuurlijk, dat zijn alle kerstmarkten. Maar hier had ik het idee dat ik in Nederland liep. Overal hoorde je ons eigen taaltje. Op de één of andere manier vind ik dat toch een afknapper. Het meest vervelende was eigenlijk wel dat ik vergiftigd ben bij een Italiaans restaurant. Zucht... Na het eten van een spaghetti bolognese met ik dubbelgevouwen van de kramp terug gegaan naar ons hotel.
Het is niet dat ik deze plek af zou raden. Het kerstmarkt voer (curryworst, flammenkuchen etc. ) was hartstikke goed en alles ligt lekker dicht bij elkaar. Maar toch haalde deze kerstmarkt het niet bij die van Keulen...
We verbleven in B&B Hotel Dusseldorf Hbf, vlak bij een metrohalte. Natuurlijk wist ik ons gelijk al te laten verdwalen door de metro te pakken die ons van het centrum vandaan bracht in plaats van er naar toe. Ik begrijp niet waarom iedereen denkt dat ik de weg wel weet, gezien mijn notoire verdwaal geschiedenis. Eenmaal in het drukke centrum baanden we ons een weg tussen de toeristen door en aten het ene na het andere hapje. Echt een mogelijkheid om de waren in de stalletjes te bekijken was er niet. De drukte was echt niet leuk.
We dronken een altbier, wat typisch is voor dusseldorf en probeerden de drukte te vermijden. Max heeft volgens mij wel een stuk of vijf frikandelle (soort platte gehaktbal) broodjes gegeten. Ik had ondertussen verschillende pacman spookjes ontdekt, die het grijze straatbeeld iets opfleurde. Ik begon heel fanatiek te worden met het spotten van de kunstwerkjes. Na wat research bleek het een project van kunstenaar P-DOT. Met meer dan 2000 van deze stickers wil hij bereiken dat de mensen meer om zich heen gaan kijken en minder op een hun telefoon staren. Voor mij heeft het gewerkt. Als een klein kind was ik aan het speuren. Hij heeft er zelfs één op 8 meter hoogte weten te plakken, maar hij wil niet vertellen hoe hij dit voor elkaar heeft gekregen. Applaus voor P-DOT.
Na de ontdekking van P-DOT begonnen me meer streetart werken op te vallen en ik heb toch wel een paar extreem gave exemplaren ontdekt.
Struinend van kerstmarkt naar kerstmarkt, door de zanderige stukken opengebroken straat en bibberend van de kou, verkenden we het centrum van de stad. We duwden onszelf door de drukte in één van de vele barretjes van de stad om op te warmen. Helaas besloten we al gauw dat het tijd was om ergens wat 'avondeten' naar binnen te werken. Zoals ik al zei, duurde het niet lang voordat ik hierdoor nare krampen kreeg en terug moest naar het hotel. Had ik nu maar net als de andere gekozen voor een pizza.
