De Held van Gent
Ik had nooit kunnen vermoeden dat ik in één weekendje naar het Belgische Gent zou veranderen in een ware superheld. Voortaan zal ik door het leven gaan als SuperMan(dy).
Het begint allemaal met een idee van Nanouk. Zij had geen zin om haar verjaardag in het pitoreske Lelystad door te brengen en bedacht een plan. We zouden met zijn vieren Gent onveilig gaan maken. Daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen!
Ze had een tof hostel uitgezocht, vlak bij het centrum (hierover in een volgend artikel meer). Helaas kunnen we bij aankomst niet inchecken. Er is niemand bij de receptie of elders te bekennen. Ongeduldig als we zijn, kunnen we niet wachten. We gooien onze bagage weer in de auto en gaan alvast naar het centrum. Het is nog best een wandeling vanaf het hostel. Ik schat bijna twintig minuten lopen. Hier heb ik normaal echt geen problemen mee, maar het was nu wel echt heel erg koud.
Nadat we een paar biertjes hebben weg gewerkt en wat hebben gegeten lopen we terug naar het hostel. Hopelijk kunnen we nu wel inchecken.
We lopen weer terug door de ijzige wind als ik op een brug twee mensen zie worstelen. Het ziet er vreemd uit, maar dan zie ik dat het een vrouw is die op de grond ligt en dat er een vent aan haar jas staat te trekken. Ik twijfel geen moment en ren op de twee af. In mijn hoofd speelt het intromuziekje van The A-Team zich af.
"Laat haar met rust" roep ik tegen de man. Hij kijkt me aan en ik schrik. Het is een lange dunne kerel, met smerig slierterig haar en een ingevallen gezicht. Er zit geen tand meer in zijn mond, maar het speeksel druipt over zijn kin. Een junk.. Ik had het kunnen weten. Even denk ik dat hij me iets zal aandoen, maar hij ziet de andere drie er ook aan komen en besluit te gaan lopen. Op zijn gemak stapt hij richting het centrum.
De vrouw zit op de grond te krijsen. Ik wil haar gerust stellen en leg mijn hand op haar schouder. Ze draait zich naar me toe en ik schrik weer. Ook zij heeft geen tand in haar mond en speeksel schuimt in haar mondhoeken. Ze heeft een hoop korsten in haar gezicht en ook hier is geen twijfel over... nog een junk. Snel trek ik mijn hand terug, maar probeer haar nog steeds een soort van te kalmeren. Ze blijft krijsen en ik kan er geen touw aan vast knopen. Er verschijnt een andere 'getuige'. Hij gaat snel zijn fiets halen om achter de man aan te gaan. Hij weet blijkbaar te vertalen dat haar huissleutels zijn gejat door de gast en dat ze bang is dat hij het huis leeg trekt. Hoe hij dit kan maken van het geloei dat er uit de vrouw komt, ik heb werkelijk geen idee, maar knap is het wel. Al snel fietst hij de straat in waar de mannetjes junk in is verdwenen. De politie wordt gebeld door een volgende getuige en deze staan heel snel bij het bruggetje. Zij kennen de twee wel.
De agenten gaan naar het huis van de vrouw om te kijken of ze de kerel kunnen onderscheppen. De kwijlende vrouw is nog steeds aan het jammeren. Ik weet niet zo goed wat ik er mee aan moet. Een minuut of vijf later komen de agenten weer aanrijden. Er wordt uitgekeken naar de man en zij gaan met de huilende vrouw in gesprek. Als duidelijk is dat de nieuwste held van Gent niet meer nodig is piepen wij er snel tussenuit om te gaan inchecken in het hostel.
En zo, jongens en meisjes, wordt je dus de held van de Gentse Junks ;)
Gent-astic!
Het verblijf
Zoals al beschreven in het artikel over mijn heldendaad zijn we met de verjaardag van Nanouk een weekendje naar het Belgische Gent geweest. Zij had een super leuk verblijf geregeld. Treck Hostel , een soort indoor camping met allerlei thema caravans in een grote hal. Nanouk had (vermoedelijk met voorbedachte raden) Gijs en mij de graffiti caravan gegeven en zij ging met Max in de Hawaii Waikiki caravan. Stiekem vind ik die van ons toch veel leuker.
Na onze aankomst in Gent zit er niemand achter de receptie en kunnen we zo snel ook geen ander personeel vinden. We gooien de tassen nog even in de achterbak en gaan het centrum in.
Over Hostel Treck
De toiletten zijn schoon, de douches netjes en er is het één en ander als vermaak geregeld. Zo staat er een pingpongtafel waar de jongetjes zich goed bezig kunnen houden. In de Treckbar kun je een biertje halen en wordt 's ochtends het ontbijtbuffet klaar gezet. Dit is echt een goeie. Chocoladebroodjes, een eitje en oneindig veel plakjes kaas en ham. Het enige waar ik droevig van wordt is natuurlijk de koffie. Nadat ik het gezicht van Nanouk zie als zij een slokje neemt, durf ik het niet meer aan en ga wel aan de thee.
Dulle Griet
Langs het water lopen we richting het centrum, althans dat hopen we. We bekijken de woonbootjes en zien dat er in één van de schepen ook een hostel zit. Even zijn we jaloers, maar dan schiet ons te binnen dat Nanouk vreselijk last kan hebben van zeeziekte. Geen strak plan en we zijn weer content met ons sleurhuttenhostel.
Een kleine twintig minuten later zijn we in het centrum. We klagen steen en been over onze bevroren vingers en duiken snel een kroeg in om op te warmen. Het is café De Dulle Griet. Het is druk, maar we kunnen nog aan een hoge bartafel zitten. We bekijken de kaart, en dit duurt wel even want we kunnen uit 500 biertjes kiezen. De kroeg is gezellig, de muren hangen vol en overal klinkt gelach. Aan het plafond hangt een mand met schoenen. Even later valt me op dat aan één van de tafels een groepje mensen zit, die een schoen mist. Zij krijgen deze pas terug als zij hun gigantische bierglas leeg hebben.
We openen officieel het weekend met een Gentse Strop. Stroppendragers is een bijnamen voor de Gentenaren. Deze bijnaam hebben zij te danken aan een dappere actie in 1540. Zij weigerden extra belasting te betalen voor een oorlog. Keizer Karel liet hen vervolgens met een strop rondlopen, omdat hij vond dat ze het verdiende om opgehangen te worden. De strop is hierdoor het symbool voor de weerstand tegen tirannie en misplaatste autoriteit geworden, volgens de website van de Gentse Strop zelf. Toch best een mooi verhaal! Ik ben voor de Rebelse Strop gegaan. Dit biertje zou door de Brettgist een eigen leven gaan leiden na het bottelen, vandaar de naam. De mijne heeft volgens mij het goede pad gekozen en smaakte me goed.
Inmiddels hebben we de smaak te pakken. We willen nog niet terug de kou in en kiezen uit het boekwerk nog een biertje. Het is feest en Gijs en ik gaan voor wat duurdere exemplaren van brouwerij De Molen: Hel & Verdoemenis en Bommen & Granaten. De Molen staat bekend om zijn experimenten, waar bijzondere biertjes uit voort komen. Eerlijk gezegd, vond ik mijn Hel & Verdoemenis shockerend vies, maar dat ligt aan mijn smaak. De toffeesmaak brachten herinneringen terug naar het chocoladebier dat ik in Tsjechië heb gedronken, bah!. Stiekem wissel ik het om met de Bommen & Granaten van Gijs. Die kan ik wel goed weg krijgen.
Vlaamse Frieten
Nadat we MET onze schoenen nog aan de Dulle Griet weer verlaten vinden we het tijd worden om naar het hostel te gaan om in te checken. Max heeft dit ook een keertje of twintig aangegeven. "Het zou fijn zijn om in te gaan checken. Ik wil toch wel graag inchecken. Eigenlijk moeten we nu maar eens gaan inchecken". Sjokkend gaan we door de kou richting het hostel. Toch maken we nog een tussenstop bij de friettent, waar we een portie vlaamse frieten weg werken. Gelukkig, hierdoor had ik waarschijnlijk genoeg krachten voor mijn heldendaad met de junkies.
Trollekelder
Na een typisch Gents hapje maken we het centrum onveilig. We genieten op een plein van een concert dat in een huis zonder gevel plaats vindt en warmen ons op bij de vuurkorven die op het plein verspreid staan. Op onze to do list staat de Trollekelder. Een cafe in een 15e eeuws gebouw. In plaats van uren rond te dwalen, lopen we er zo tegen aan! Bizar! De kelder is gezellig druk en opnieuw hebben we keuze uit een enorme kaart. Maar liefst 200 biertjes staan in het boekwerk dat ze een drankkaart noemen. Na een aantal L´Arogante, heel typisch aangezien ik al zo een vijf uur aan het opscheppen was over mijn heldhaftige actie van die middag, houden we het voor gezien en besluiten op te warmen in het hostel. De jongetjes doen een spelletje en Nanouk en ik duiken ieder onze sleurhut in. Ik was bang dat ik het koud zou hebben die nacht, maar niets is minder waar. Het was bloedheet in de caravan!
Gent Part III
Heb je deel 1 over mijn heldendaad en deel 2 Gent-astic al gelezen?
Verassend genoeg is het nog steeds koud! Na een lekker ontbijtje bij Hostel Treck in de Treckbar checken we uit en gaan het centrum onveilig maken. Eigenlijk wil ik naar kasteel Gravensteen, maar ik vind het echt te prijzig. We besluiten het niet te doen en gratis door de straten te dwalen.
Bij een bruggetje bedenk ik me dat de hanger met as van mijn moeder nog in mijn tas zit. Die moet hier ook nog uitgestrooid worden. Ik haal het gelijk uit mijn tas en dump wat in het water.
Wafels en chocolademelk
Bij een tentje slokken we wat warme chocolademelk op en kunnen er weer even tegen aan. Als we op een pleintje lopen zien we mensen een kerk in gaan. Meestal trekt mij dit niet zo, maar het is zo koud dat we besluiten ook een kijkje te gaan nemen. In 1093 is de Sint-Jacobskerk ontstaan, vermoedelijk toen nog een houten gebouw, maar in de 12e eeuw werd er een stenen gelegd en sindsdien is de kerk steeds verder gegroeid.
Natuurlijk kunnen we Gent niet verlaten zonder een wafel te halen. Veel te machtig, maar wel erg lekker.
