Na het werk pak ik snel mijn spullen bij elkaar en gooi ze bij Nanouk in de auto. Het wachten is op Gijs, maar dat zijn we inmiddels wel gewend. De rest van onze groep vrienden wacht op ons. Met drie auto's gaan we op weg naar de hoofdstad van onze oosterburen, Berlijn...
Rond een uur of twee komen we bij het hostel aan, Three Little Pigs. Eén voor één komen de andere auto's ook aan. Bij het inchecken moeten we een enorm formulier invullen en dat midden in de nacht. Ik wordt er een beetje cranky van.
Het hostel heeft voor ons een kamer voor elf personen klaar gemaakt. Eigenlijk wilden ze het niet doen, omdat de kamers maar voor acht mensen geschikt zouden zijn, maar ze hadden ons gewaarschuwd dat het krap zou zijn. Nou wat een onzin was dat, de kamer is een balzaal en er is echt zat ruimte. We drinken even een drankje om te vieren dat we er zijn, maar gaan dan al snel onze bedjes in.
Dit hostel ligt in de wijk Mitte, vlakbij Potsdammer Platz, aan de Stresemannstrasse 66. Het hostel ligt centraal en veel bezienswaardigheden liggen op loopafstand, maar een paar honderd meter van het hostel vandaan ligt ook een metrostation.
Het gebouw stamt uit 1907 en was een soort hostel voor reizigers en werklui. Tussen 1916 en 1918 tijdens de eerste wereldoorlog was het een militair ziekenhuis. Vanaf 1924 kwamen de eerste nonnen. Tijdens de tweede wereldoorlog nam de gestapo het gebouw in, omdat er activiteiten plaats zouden vinden die tegen de staat gericht waren. Na de oorlog, vanaf 1950 kwamen de nonnen weer terug. Vanaf 2006 is het een hostel geworden. Er zijn nog veel aanwijzingen naar het verleden van het gebouw, zoals het bidbankje bij een Mariabeeld bij de ingang van het hostel.
Er is een 24 uurs receptie, parkeergelegenheid, gratis wifi en een wasserette. Voor €6 kun je ’s ochtends genieten van een all-you-can-eat ontbijtbuffet. Ze hebben van alles en nog wat, van yoghurt tot brood met ei en cornflakes.
De volgende ochtend, nadat de hele horde gedoucht heeft, gaan we lopen door de stad. We zitten vlakbij Potsdammer Platz en willen het Holocaust monument bekijken. Met zo een grote groep is dit toch met een onderneming, maar we komen er toch terecht. Ik ben hier al eens eerder geweest, maar toch is het een deprimerend bouwsel en je voelt ook wel echt dat het wanhoop moet uitstralen.
Vervolgens zijn we doorgelopen naar de Brandenburger Tor, die is afgezet voor het oud en nieuw feest de volgende avond. Dan gaan we maar een braadworst eten.
Fanatiek lopen we verder, richting de televisietoren. Eigenlijk zou ik wel weer naar boven willen, het uitzicht was echt gaaf. Maar het was hartstikke druk en dan zouden we twee uur in de rij moeten staan. Dat gaat me toch wat te ver. We duiken de kerstmarkt op en drinken wat biertjes en eten meer braadworst (en kartoffelsalade).
Ineens zijn we twee van de groep kwijt, die we later rondjes zien schaatsen tussen de kinderen op de schaatsbaan. Met de rest gaan we het Beierse reuzenrad in, wat een lol...
Wanneer we uit gespeelt zijn op de kerstmarkt, begeven we ons weer richting het hostel. Bij Checkpoint Charlie in de buurt gaan we een pizza eten. Later die avond gaat de ene helft naar Berghhain (een club) en ik ga met de rest naar RAW-Gelände, een oude werkplaats voor treinen. Nu pakken we de metro en dit kan natuurlijk niet gewoon goed gaan.
Halverwege de weg naar RAW komen we tot stilstand. Een knuppel heeft aan de noodrem getrokken. Uit het niets begint een dude te rappen, echt heel vaag... Na een minuut of tien gaan we gelukkig weer rijden.
RAW is echt een toffe plek, alleen is het wel erg druk. Er zijn verschillende tenten waar je naar binnen kunt, kroegjes en kleine clubjes. We hebben overal wel even gekeken. Natuurlijk moet Gijs weer iemand tegen komen die hij kent... in Berlijn... hoe krijgt hij het voor elkaar. Veel te laat pakken we de taxi terug naar het hostel.
Behoorlijk lang uitgeslapen, maar vandaag heb ik weer een missie. Ik wil naar het Mauerpark, dit schijnt een gezellige plek te zijn met een rommelmarkt, kunst en eten. Ik heb een geweldig route uitgestippeld waardoor we vier verschillende metro's moeten pakken (dit kon ook rechtstreeks...). Uiteindelijk zijn we hier door zo laat bij het park dat het al begint te schemeren.
We lopen een rondje over de rommelmarkt en kopen een schilderijtje van de Berlijnse muur dat uit drie delen bestaat. Verderop in het park zijn een aantal restaurantjes. Hier hebben we even rond gelopen en zijn maar even gaan zitten.
Na het eten bij een Indiaas restaurant zijn we terug naar het hostel gegaan. Dit gaat een stuk soepeler dan de heenweg. Iedereen is verrot en we liggen extreem vroeg te snurken. We worden natuurlijk ook een dagje ouder.
Het Mauerpark is volgens mij echt een gezellige plek, maar ik denk sowieso dat je hier beter in de zomer kunt komen, ik heb gelezen dat het dan nog leuker is.
Met de hele groep haasten we ons naar de televisietoren. Vandaag willen we de graffiti/streetart toer gaan volgen, een gratis toer die je langs allerlei plekken brengt waar de artiesten zich hebben uitgeleefd.
Ik weet niet goed wat ik hiervan moet verwachten, ik vind een wandeltoer altijd een beetje saai klinken. Uiteindelijk is het juist heel tof! We worden door de gids meegenomen naar plekken waarvan ik zelf niet snel zou bedenken ze te bezoeken. Zie hieronder een overzicht:
Een gigantisch werk van Victor Ash, Astronaut/Cosmonaut. Het is gemaakt voor een festival in 2007 en is 22 bij 14 meter.
Aan de Rosenthalerstrasse is een steegje, waar ik zelf normaal gesproken zo voorbij zou lopen. Hier vind je een hofje dat vol staat met kunstwerken. Ook zit hier Haus-Schwarzenberg, dat in het teken van kunst en cultuur staat. Zij bieden kleine winkeliers een ruimte en een atelier voor artiesten. Het monsterkabinett is hier gevestigd, zij maken gave mechanische wezens.
Osman Kalin is een Turkse immigrant die besloot een guerilla tuin aan te leggen op een stuk niemandsland, ten tijde van de Berlijnse muur. Eerst verbouwde hij hier groente en fruit, maar uiteindelijk heeft hij er een huisje gebouwd. Twee keer is het huisje afgebrand en beide keren weer opgebouwd. Herr Kalin verblijft hier inmiddels niet meer.
Media Spree is één van de grootste project ontwikkelaars van Berlijn. Zij willen de oevers van de rivier de Spree bebouwen, maar hier zijn de inwoners van de stad het absoluut niet mee eens. Zij vinden dat de oevers van iedereen moeten zijn en niet vol gegooid moet worden met kantoorpanden. Zij willen hier parken en vinden dat de oevers een cultureel doel moet hebben. Ook de kraakpanden verdwijnen tegen de zin van de buurtbewoners in. Er zijn dan ook regelmatig demonstraties.
Om de project ontwikkelaars van Media Spree nog wat duidelijker te maken, is er op de zijkant van een gebouw gigantisch "Fuck Off Media Spree" gekalkt. Dat zal ze leren!
Yaam is een cultureel en sociaal centrum dat al sinds 1994 bestaat (niet op dezelfde locatie). Je vind er een volleybal strand, een barretje en er vinden allerlei workshops plaats. Er worden feesten en concerten gehouden, er is een markt en je kunt er doen aan "Urban Gardening". Ze vragen regelmatig de hulp van vrijwilligers voor het helpen opbouwen en onderhouden van het centrum. Helaas is er niets spannends op het moment dat wij er zijn, maar het is ook hartstikke koud. Wanneer ik in de zomer naar Berlijn ga, dan zou ik zeker terug naar Yaam gaan.
Die avond gaan we naar het oud en nieuw feest bij de Brandenburger Tor, maar nog voor we daar zijn ben ik (samen met Gijs) de rest al kwijt. Ik ben even gaan plassen en ineens is iedereen weg. Gijs en ik hangen wat rond, proberen de rest te bereiken, maar kunnen niemand meer vinden. Dan gaan we maar aan de champagne.
Als we tussen de miljoenen bezoekers lopen, zie ik toch ineens een aantal van onze vrienden staan! Bizar dat we hen toch gevonden hebben. Zij zijn de laatste paar van de groep ook kwijt. Niets aan te doen en we maken er toch een feestje van. Het wordt uiteindelijk best een rare jaarwisseling, voor mij de eerste keer sinds mijn moeder is overleden, dat was wel weer een klein drama waard, maar over het algemeen is het een leuke avond geweest. Echt vuurwerk heb ik niet gezien, wel een glimps van het optreden van Scooter!
Iedereen is brak van het oud en nieuw feestje en blijft in bed liggen. Nanouk en ik willen toch nog wat van de stad zien en besluiten naar East Side Gallery te gaan, een lang stuk van de muur tussen oost en west dat nog overeind staat en vol staat met kunstwerken.
Het gaat om een stuk van 1316 meter waar vanaf 1989 schilderingen op zijn gemaakt. Hiermee is het de langste openlucht galerie ter wereld.
Als wij terug komen is de rest al weer aan het herstellen. Met een aantal sluiten we ons weekje in Berlijn af in een Thais restaurantje. Eigenlijk zijn we allemaal nog best gesloopt.
17 juli 2020 Dresden naar Berlijn
Vandaag laten we Dresden weer achter ons en is het tijd voor de laatste bestemming van onze CoronaCation; Berlijn! Uiteraard zetten we onze Flixbus trend voort en pakken vanaf de Ostbahnhof een bus naar de Duitse hoofdstad. Het is best druk deze keer en we kunnen niet bij elkaar in de buurt zitten. Ik vind het altijd zo vreemd dat de mensen die in hun eentje reizen dan niet bedenken van ' nou laat ik naast een vreemde gaan zitten, want dan kan die club bij elkaar zitten' . Nee ze blijven allemaal stug voor zich uit staren en komen dan alsnog naast een vreemd iemand te zitten (ja uiteraard bedoel ik Robbie hiermee). Na een paar uurtjes leen komen we aan in Berlijn. Ik had bedacht dat het slim was om bij Alexanderplatz uit te stappen, maar ik heb geen idee meer waar ik dat opp heb gebaseerd. We moeten nu de metro pakken naar Kreuzberg om bij ons hostel te komen. Een beetje sullig wel.
Gisteren werd ik met een vaag verhaal gebeld vanuit dit hostel. Over wat nou de bedoeling was. Nou gewoon de kamer drie personen een nacht extra boeken, zoals ik ook in mijn mail heb aangegeven. We hadden een discussie die wel een kwartier duurde en we leken elkaar echt niet te begrijpen. Eenmaal bij Baxpax hostel die Fabrik was het ineens allemaal in orde. Alles wat gisteren moeite kostte was nu ineens helemaal duidelijk. Nou dikke prima, maar had me dan ook geen stress bezorgd in Dresden. Het hostel is geinig, een beetje chabby/industrieel of iets. Ergen achterin een uithoek van het gebouw hebben wij een kamer toegewezen gekregen. We pleuren onze tassen neer en zijn toe aan een biertje. Om de hoek bij het hostel gaan we zitten bij een Sushi tent Mimomy, vraag me niet waarom. Maar de biertjes smaken goed en we zijn hier getuigen van een heuse Corona-politie-inval. De afstand tussen de tafeltjes wordt secuur opgemeten en de lieve gastheer en vrouw krijgen een waarschuwing.
Het is hier maar een vage boel, aan de overkant van de straat zijn een paar zwervers aan het schreeuwen en er lopen constant bizarre types rond. Het is wat grauw weer en op de een of andere manier ben ik er een beetje klaar mee. Ik heb geen zin de boel te verkennen, ik ben moe en gewoon lamlendig. We lopen niet al te ver naar Banja Luka, waar een biertuin zit. Het is super chill. Er zit een muur omheen dus je hebt niet constant rare kwasten aan je tafel staan. Alleen een gekke goochelaar. We eten een patatje, drinken te grote biertjes en uiteindelijk ga ik niet te laat terug naar het hotel. Gijs en Robbie laat ik achter in het bruisende Berlijn. Op zoek naar een feestje dat ze nooit gaan vinden en uiteindelijk tot zonsopkomst rondhangen in een park vol rare mensen.
18 juli 2020 Berlijn - De laatste dag
Ik ben vroeg wakker, of eigenlijk word ik wakker wanneer de jongens na een zware nacht vol gemiste feestjes terugkeren. Ik probeer nog wat te slapen en te lezen, maar ben er alsnog vroeg uit. Ik ga rustig douchen en wil net naar de supermarkt gaan om ontbijt te halen als Robbie ineens fris fruitig naast zijn bed staat. Samen kopen we de buurtsuper leeg en tot mijn verbazing is ook Gijs wakker als we terug komen. Ik had deze dag eigenlijk al opgegeven. We ontbijten op de kamer en als iedereen opgefrist is lopen we naar de overkant van de Spree, langs de East Side Gallery en strijken neer bij Yaam.
Het ziet er heel anders uit dan de laatste keer dat ik hier was in december 2012, maar het is fantastisch. Het is er gezellig, je hebt veel eettentjes en chillzone aan een strand aan de Spree. We hangen hier rond, halen wat te eten en bereiden ons mentaal voor op de terugreis van de volgende dag. Het einde is in zicht. Het was heerlijk om er weer even uit te zijn na die eerste maanden van het coronatijdperk.