Veel te vroeg gaat de wekker. Ondanks dat we het helemaal niet gek laat gemaakt hebben de vorige avond ben ik me toch een partij beroerd. Misschien omdat ik geen zin heb om weg te gaan uit Český Krumlov, maar ontzettend ongelukkig begin ik mijn spullen te pakken. We lopen terug naar de halte om weer een Flixbus te pakken, onze nieuwe favo manier van reizen. Eerst moeten we terug naar Praag, maar hier blijven we niet lang hangen. Ik heb gelukkig wat kunnen slapen in de bus en voel me iets beter. Op het Florence busstation in Praag moeten we wat langer wachten, omdat de bus vertraging heeft. We eten wat en slaan wat in voor onderweg. 

Wanneer de volgende bus aankomt gaat alles even wat anders. We waren corona eigenlijk al een beetje vergeten, in Tsjechië merk je weinig van de maatregelen. Deze buschauffeur snauwt nogal heftig dat we het mondkapje op moeten doen en ik ben even in de war. Ik snap wel dat hij chagrijnig is, het toilet in deze bus stinkt zo hard, die is zeker al vanaf het begin van de pandemie al niet schoongemaakt. Gatverdamme!

Ik lees wat, slaap wat en erger me aan de dames die hun mondkapjes weigeren op te doen, waardoor de chauffeur hier om de vijf minuten om moet vragen. Na zo een 2 á 3 uur (door het tukken tussendoor heb ik geen idee) komen we aan op het station in Dresden. Hier pakken we gelijk de trein naar ostbahnhof en vanaf daar is het nog een minuut of 10 lopen naar ons hostel: Kangaroo Stop. Je zou bijna denken dat het een thema is na ons vorige hostel Skippy, maar het is puur toeval. 

Na een aantal nachten een kamer te hebben gedeeld ben ik even toe aan een kamer voor onszelf. De komende 3 dagen hebben we een enorm grote tweepersoonskamer, echt het is zeker 4 keer mijn huiskamer... De mensen van dit hostel zijn super vriendelijk en het ziet er allemaal gezellig uit. Ze tekenen aanraders uit op een kaart van de stad, daar hou ik van als ze daar de tijd voor nemen. We kopen even een biertje en acclimatiseren even in de tuin. 

We lopen wat rond in de buurt, we verblijven in Neustadt, waar ik normaal niet voor zou kiezen. Maarrr ik heb begrepen dat in Dresden je juist in dit gedeelte van de stad moet zijn voor gezelligheid in plaats van in het oude deel. Ik voel me ook gelijk chill, er zijn bruisende gezellige straatjes met een hoop levendigheid. 

Door een inschattingsfoutje van mij komen we terecht in een rare Chinese biertuin, waar Robbie ook nog eens bijna verdwaalt op zoek naar een toilet. We atten ons biertje en smeren hem weer. We halen een vega lahmacun (Turkse pizza), wat een gigantisch ding blijkt te zijn. Met moeite werk ik het monster weg en we lopen verder. Her en der drinken we wat, schuilen we wat voor een regenbuitje en uiteindelijk komen we uit bij Katy's Garage, een supertoffe plek waar je kan genieten van live muziek en keuze hebt uit meerdere barretjes/foodtrucks om wat te eten en te drinken. Aangezien ik nog propvol zit van mijn lahmacun hoef ik niet meer te eten en hou het bij bier. Voor nu krijgt Dresden van mij wel een voldoende, hopelijk gaat dit nog omhoog in de komende dagen. 

Vandaag slapen we uit en wanneer wij wakker worden zit Robbie al buiten uitgebreid aan een ontbijt. Hij heeft voor ons vega frikandellen bij de Aldi gehaald, wat een held hè. 

We gaan lopend naar Altstadt door een lange (saaie) winkelstraat. Aan het einde van de straat, of aan het begin maar net hoe je het bekijkt, staat een standbeeld dat me nog lang bij zal blijven. Het is een blinkend goud beeld van een man op een paard. Het paard trekt nogal een dwaas hoofd. Ik sta hier 3 uur om te grinniken voor we de brug over de Elbe oversteken naar het oude gedeelte. Blijkbaar is het echt een oud beeld, uit 1736 en de ruiter is Koning Augustus de tweede van Polen. Deze drukke man heeft volgens Wikipedia maar liefst 354 kinderen verwekt, of dat wordt gezegd. En naast kinderen verwekken deed hij ook nog andere belangrijke zaken uiteraard. Zoals schilderijen verzamelen en het theater bezoeken. 

Het is bewolkt en dat haalt denk ik wat van de charme van dit deel van de stad weg, het kan me niet echt boeien. Het voelt wat sfeerloos. Misschien zitten we wel helemaal op de verkeerde plek, maar nadat we wat gebouwen hebben bekeken en hebben rond gestruind bij het Zwinger paleis (klinkt heel fout, maar het is gewoon een museum) heb ik het eigenlijk wel gehad. Dit gebouw is neergezet door (of waarschijnlijk met het geld van) mijn nieuwe idool August en zijn Dwaze Paard. 

Bij een Ierse pub drinken we een drankje en kijken naar de blauwe trams die langsrijden om onderdelen te vervoeren voor de Volkswagen fabriek. Deze heten CarGoTrams en dat vind ik heel grappig. Toch besluiten we maar terug te gaan naar het nieuwe gedeelte van de stad. Daar vinden we het veel gezelliger

Halverwege de brug over het water worden we overvallen door keiharde regen. Maar echt KEIhard. We vluchten naar een terrasje onder een afdakje bij café Watske en drinken hun eigen huis gebrouwen biertjes. We zitten hier wel even prima.  Als het iets is opgeklaard lopen we terug naar het hostel. Daar blijven we hangen en begin ik obsessief iedereen die ik ken te pimpen met Face-app. 

Deze dag voelt een beetje verpest, maar die avond gaan we op zoek naar een Indiaas restaurant. Veel blijken gesloten, maar we geven niet op en uiteindelijk vinden we er eentje. Hmm Aloo Ghobi en veel te veel lekkere bijgerechten. We eindigen wederom bij Katy’s Garage en drinken wat biertjes op het fijne terras. 

Onze laatste dag in Dresden is aangebroken. We dartelen vandaag lekker rond in Neustadt en Friedrichstadt. Ik denk dat ik nog nooit in een stad(sdeel) geweest waar zo veel graffiti en streetart te vinden is. Ik hou ervan. We zijn gaan lopen zonder doel, maar komen toch terecht bij de Kunsthofpassage, waar je fleurige flats met kunstzinnige elementen kunt bewonderen. Als ik ooit nog eens in Dresden kom ga ik zeker een streetart tour volgen. Ook zou ik graag naar het DDR museum gaan (Welt der DDR), wat helaas tijdens ons bezoek gesloten was. 

Na een paar uur slenteren chillen we op wat terrasjes. Ik heb ergens spijt dat ik niet meer uit onze dagen in Dresden heb gehaald, maar toch hebben we het weinig activiteiten hartstikke gezellig gehad. Dit had natuurlijk onze festivalvakantie moeten zijn, die door corona niet door ging. In Tsjechië vergat ik eigenlijk dat we midden in een pandemie zaten, maar in Duitsland werd ik er weer volop aan herinnert en dit voelde nog steeds onwerkelijk en 'zwaar'.  Helaas zorgt dit voor vrij korte blogartikelen, maar gelukkig wel voor veel foto's!