SPECIALS

Door een collega/vriend raakte ik geïnteresseerd in de Zwarte Cross, een festijn in het gebied van de tukkers in het oosten van het land. Hij ging er al jaren met veel plezier heen en beweerde zelfs dat het leuker zou zijn dan mijn Mighty Sounds Festival. Natuurlijk ben ik niet te beroerd om dat te testen en samen met mijn vaste groep festivalvriendjes gingen we op pad. 

Een deel van ons gaat met de auto en zijn zo lief om onze tent alvast mee te nemen, het grootste deel gaat met de trein. Het lijkt wel een wereldreis en we moeten honderd keer overstappen. We hebben speciaal voor dit avontuur een lading vouwfietsen gekocht en vanaf station Lichtervoorde-Groenlo klappen we deze bad-boys uit en fietsen naar de camping. Het is net een carnavalsoptocht en in mijn hoofd (en soms luidkeels daarbuiten) speelt een circusmuziekje af. Vooral wanneer de trappers er af vliegen en mijn zadel naar beneden stort voel ik me een echte clown... 

Als we op de camping aankomen (ik kan me echt niet herinneren welke dit was) staan onze tenten al op ons te wachten, super chill! Onze fietsen smijten we van ons af, we gaan de rest van de tijd mooi met de partykar die de campingeigenaar gebruikt om festivalgangers van en naar de Zwarte Cross te krijgen.

Dit weekend zal het echt pokkenweer gaan worden. Een aantal optredens wordt zelfs gecanceld, we hebben wat dat betreft echt het verkeerde jaar gekozen... 

Heel eerlijk gezegd denk ik niet dat ik het anders erg leuk had gevonden. Ik vond de mensen ongezellig en soms zelf hinderlijk. Gijs werd zelfs 'aangesproken' op zijn accent, want blijkbaar hebben mensen uit de randstad hier niets te zoeken. 

Het concept vind ik heel tof en ik heb tussen de horror-buien door ook nog wel van de motorcross enzo kunnen genieten. Maar de prijzen zijn echt belachelijk en voordat je met je biertje de rij weer uit bent kan je weer achteraan sluiten. Ik ben wel een beetje fan van tante Rikie, die wordt omschreven als de geestelijk leider van de Zwarte Cross. 

Op de laatste avond ben ik mijn portemonnee verloren, echt heel zuur want ik kon niet eens mijn OV-chipkaart meer opladen voor de terugreis. Gelukkig konden mijn vriendjes dit voorschieten, maar ik had er wel een klein beetje de pleuris over in. Wonder boven wonder kreeg ik de volgende dag een telefoontje van de politie van Lichtervoorde. Mijn portemonnee was terecht. Ik werd overhoord en moest alles noemen wat er in zat, maar binnen een week kreeg ik het ding toegestuurd, echt super! Zelfs de €50,- zat er nog in! Ik heb nog proberen te achterhalen wie hem had gevonden zodat ik een bloemetje of iets kon sturen, maar dat wilden ze niet zeggen. Ik denk dat het de arme taxi-chauffeur is die ons, met één straalbezopen persoon (ik was het niet), terug naar de camping heeft gebracht. 

Maar toch is er geen enkel festival leuker dan Mighty Sounds!!!!!

Deze zomer hebben we een aantal vrienden besloten om het niet alleen bij Mighty Sounds Festival te laten, maar ook naar Slovenië te gaan voor Punk Rock Holiday. Dit festival stond al een tijdje op mijn radar, maar het kwam er niet van...tot nu!

 Wil je de eerdere posts over Ljubljana lezen klik dan hier en hier... 

Wil je meer lezen over Punk Rock Holiday klik dan hier... 

Veel te vroeg vertrekken we vanuit huis met een taxi-busje dat we van tevoren hebben geregeld. We leren het nog wel eens! Met zijn zessen rijden we nog in het donker naar Schiphol voor een belachelijk vroege vlucht naar Ljubljana. 

Na een korte vlucht staan we al weer aan de grond. Het is mijn tweede keer in Ljubljana en ik heb er zin in. Nadat we even staan bakkeleien op het vliegveld besluiten we weer te kiezen voor een taxibusje  dat ons allemaal naar het hostel brengt. 

Een deel van ons verblijft in Hostel Celica Art, dat in het supertoffe Metelkova ligt. Metelkova is een gekraakt terrein in het centrum van Ljubljana. Het zit vol met kunst, van streetart tot sculpturen. Ik zou me hier uren kunnen vermaken met foto's maken. 

Hostel Celica Art zelf is ook awesome. Het is een oude gevangenis die is omgetoverd tot een hip hostel. Elke oude cel is een kamer geworden die door een kunstenaar onder handen is genomen. Ik sta te trappelen van enthousiasme als ik de kamer van mij en Gijs zie... 

Onze cel is nummer 116 en is ontworpen door Irena Brunec. Het moet een oog voorstellen (uhm hier kwam ik pas na ons verblijf achter), met de vorm op de grond en een ontzettend toffe ronde hoogslaper die de iris voorstelt. De muren zijn lichtblauw met een wolken patroon waar je vrouwelijke vormen in kunt ontdekken! Ik ben fan! 

Het personeel is vriendelijk en het ontbijt is prima. En het is ook wel prettig dat er een bar bij het hostel zit waar je nog even een drankje kunt doen (die in die emmer met hele  lange rietjes!) voordat je je cel inrolt. Mocht ik nog eens in Ljubljana terecht komen, dan zou ik zeker weer in dit hostel willen verblijven, ook is het wat prijziger dan waar ik normaal voor kies. 

Snel na het inchecken besluiten we dat het tijd is om het centrum te verkennen. Het is ongeveer een kwartier lopen van het hostel naar het centrum. Hier proberen we zes meningen te combineren tot een besluit, maar dit is nogal een opgave. We drinken wel wat biertjes, maar het is al snel tijd om op te splitsen, anders draaien we elkaars nek om. Ik geef het ontzettend vroege opstaan de schuld. 

Gijs en ik zijn al eens in Ljubljana geweest en ik heb niet de behoefte om bijvoorbeeld weer bij het kasteel te gaan kijken. Ik wil lekker door het centrum waggelen, de sfeer proeven en natuurlijk biertjes doen. Gooi en nog een pizza tussendoor en zo kom ik de dag wel door. 

Helaas ben ik niet echt in een goed humeur, ik heb nog steeds last van mijn hersenschudding en ben al vroeg gesloopt. Daarnaast is één van mijn katten al drie dagen niet thuis gekomen en voelde het ontzettend kut om weg te gaan terwijl ik niet wist waar hij uithing. Normaal gesproken komt hij gewoon braaf elke dag thuis. Hij is niet zo een avonturier. Ondertussen krijg ik via Facebook steeds berichtjes dat hij ergens is gezien (of gebitch dat ik hem niet naar buiten had moeten laten, mensen moeten ook echt overal een mening over geven). Gelukkig krijg ik de volgende dag een appje dat meneer weer op is komen dagen. Ik moet een beetje huilen van blijdschap. 

Ondertussen ben ik kapot en ga mijn ronde hoogslaper in. De rest van de groep gaat nog even los in Metelkova, maar ook zij maken het niet super laat, we hebben nog een festival in het vooruitzicht. 

Metelkova was vroeger het militaire hoofdkwartier van Slovenië, toen het nog onderdeel van Joegoslavië was. Nadat de onafhankelijkheid werd verklaart in 1991 werd het gekraakt en gebruikt voor artistieke doeleinden en een jeugdcentrum. 

Je kunt er tegenwoordig van alles vinden, van concertjes, tot tentoonstellingen, maar je kunt er ook gewoon een biertje drinken.

Meer zien van Metelkova? Klik dan hier voor de fotogallerij...

Na het festival verblijven we een nacht in Kranj een stad die dichter bij het vliegveld ligt dan Ljubljana zelf. Het verblijf heet Cukrarna Guest Accommodation en is een opgeknapt huis uit de 17e eeuw. Het inchecken duurde ontzettend lang (en ik wilde zo ontzettend graag een 'echte' douche nemen),  maar verder was het een prima verblijf.

Echter is er in dit deel van de stad maar weinig vega eten en dit werd wel een issue. Er was geen moer open, het enige waar we iets zonder vlees konden halen was een toko waar ze pizza punten verkopen en een supermarkt. We hebben ook nog even een biertje proberen te doen bij een bar, maar hier duurde het zo lang voordat we geholpen werden dat we maar weer weg zijn gegaan...

Punk Rock Holiday stond al een tijdje op ons lijstje, maar telkens kwam het er niet van. Eindelijk past het in onze agenda en hebben we ook nog eens een zooitje vrienden zo ver weten te krijgen dat ze met ons mee gaan naar Slovenië. Eerst maken we een uitstapje naar Ljubljana! 

Het festival zelf is in Tolmin, in het westen van Slovenië, vlak bij de Italiaanse grens. Van de line-up ben ik niet echt onder de indruk, maar je gaat natuurlijk niet naar een festival voor de muziek... 

Vanaf Ljubljana besluiten we een taxibusje te regelen, wat achteraf niet echt een strak plan is. Twee van de zes passagiers staan al snel op standje wagenziekte en zijn erg ongelukkig als we over de slingerende bergweggetjes rijden. Als we afgezet worden op een parkeerplaats in Tolmin kunnen ze even een beetje bijkomen. Arme stakkers. 

Met kilo's spullen op onze rug lopen we over de velden naar het kampeerterrein. Het is bloedheet en ik ben niet de enige die af en toe het idee heeft dat ik van mijn stokje ga. Gijs was één van de stakkers met wagenziekte, dus ik probeer zo veel mogelijk van zijn rommel ook mee te sjouwen. 

Als je dan eenmaal op het terrein bent is het ook wel erg mooi, zo tussen de bergen. We zetten zo snel mogelijk onze tenten op, wat best lastig is met alle stenen in de grond. Er buigen heel wat haringen krom dit weekend... 

Dan is het tijd om onze nieuwe omgeving te verkennen. Als we een beetje rondlopen zien we al snel het helder blauwe water, misschien wel de belangrijkste reden waarom dit festival me zo aansprak. 

Eerst gaan we verder met het terrein verkennen. Het lijkt echt een doolhof, maar je krijgt het snel door. We  halen de vuilniszakken op, die je aan het eind van het festival weer vol kunt inleveren zodat de omgeving schoon blijft. We kijken rond bij de eettentjes en dit bevalt ons wel. Gijs verorbert gelijk een seitan kebab en piept gelijk dat ik dat thuis ook maar moet gaan maken. 

Er zijn twee podia op het terrein. De eerste staat bij het water en hier zijn overdag de optredens. 's Avonds schakelen ze over naar het tweede, grote podium. Zo kun je moeilijk bands missen. Toch hebben wij het voor elkaar gekregen om in het hele weekend maar één band te gaan bekijken, Voodo Glow Skuls. We hebben er wel vaker een handje van, om alle optredens aan ons voorbij te laten gaan, maar dit is wel heel erg. We hadden net zo goed op een ander moment op  deze camping kunnen gaan chillen. 

Eigenlijk hangen we het hele weekend aan het water, maar het is echt heerlijk! En ook zo ontzettend mooi. Pas op de laatste dag ontdekken we hoe leuk het is om je met de stroom mee te laten voeren en zo alle opblaasdieren (en meer) van de andere Punk Rock Holiday-ers te bekijken. 

Je boodschapjes doe je bij de supermarkt even verderop. Die zijn al helemaal op de festivalgangers voorbereid. Als je zin hebt  kun je nog het dorpje zelf ingaan, maar dit heb ik zelf niet gedaan. 

Het was heerlijk, maar als ik eerlijk ben vond ik het festival zelf niet echt boeien. De vuilniszakkenregel was nogal overdreven. Ze gingen ook echt de zakken open maken om te kijken of alles goed was gescheiden, anders kreeg je de borg niet terug. Daarnaast waren de prijzen veel hoger dan ik gewend ben op Mighty Sounds, maar dat is misschien niet helemaal eerlijk. Je kan eigenlijk een festival in Tsjechië niet vergelijken met een festival in Slovenië. Als laatste was ik niet bepaalt gecharmeerd van de toiletten. Deze waren er smerig en stonden niet echt op een logische plek, namelijk in de volle zon. De hele dag kwamen er kokhalsende mensen uit. Gelukkig was de dixie vlak bij het water behoorlijk schoon, maar nog steeds bloedheet. 

De vorige keer dat ik dit recept heb gemaakt, vonden Gijs en ik het beide erg saai. Omdat het gerecht op zich me wel aanspreekt heb ik het nog een poging gegeven, maar opnieuw vond ik het weinig smaak hebben. De kruidige rijst vond ik overigens wel lekker. Ik heb het recept van de site Barbara's Kookdagboek gebruikt, maar zoals altijd heb ik wat moeite met het volgen van het recept. Zo heb ik de aubergine niet gebruikt (ik had ze wel gekocht, maarrrrr ik heb ze laten verpieteren) en de yoghurt saus heb ik weg gelaten omdat ik nog geen fan ben van de veganistische yoghurtjes die ik geproefd heb. 

Het is stil geweest de afgelopen maanden en ik zou willen dat ik daar een toffe reden voor had. Bijvoorbeeld omdat ik in een afgelegen gebied zat zonder internet,  op een verre reis was waar ik het zo druk had dat ik absoluut geen tijd aan dit blogje kon besteden. Helaas, de reden achter mijn afwezigheid is iets minder interessant. Ik ben uitgegleden bij een concertje en een behoorlijke hersenschudding opgelopen. Het positieve hieraan is wel dat ik bevestigd heb gekregen dat ik echt hersens heb. Inmiddels gaat het stukken beter en ik merk nog steeds dat er vooruitgang in zit. Ik ben nog steeds snel moe en heb vaak hoofdpijn, dus we blijven het lekker rustig aan doen. 

Na het Vietnamese fiasco was ik even klaar met het uitproberen van nieuwe recepten. Toch gaan we vol frisse moed weer verder met onze nummer 13: Egypte. Ik heb eerst van alles over Mezze uitgezocht, omdat dit me wel erg lekker lijkt. Maar ik zag gelijk al op tegen de hoeveelheid werk die hier weer bij komt kijken. Duizend kleine hapjes... 

Uiteindelijk heb ik deze plannen weer geschrapt en heb ik een ander gerecht uitgezocht, Koshari. Een combinatie van rijst, pasta en linzen, met een pittige tomatensaus. 

De Gijs score: 8.5

Pfff ik had zo een zin om de recepten die ik uit heb gekozen voor Vietnam uit te proberen. Maar ze zijn gewoon (keihard) mislukt. Als eerste ging ik aan de slag met de loempia's, met doorzichtige rijstvelletjes. Ik zou zweren dat ik een salade in een stuk plastic zat te eten. Ik heb zelfs op de verpakking gecheckt of ik niet een verpakking had meegenomen. 

Ik had gelukkig nog een back-up recept. De Vietnamese Pho (soep). Ik ben twee en een half uur bezig geweest. Het smaakte naar water. Ik ben serieus twee en een half uur bezig geweest om water klaar te maken. TWEE EN EEN HALF UUR VOOR GEKOOKT WATER!!!!

Ik was/ben woest en ik weet niet of ik Vietnam op de lijst plaats voor een herkansing. Mocht ik er ooit terecht komen, neem ik zeker zakjes instant noedels mee!

De presentator van het tv-programma Spoorloos werd in de zomer van 2017 gegijzeld in Colombia, samen met zijn collega. Op het journaal heb je het vast voorbij zien komen. Gelukkig duurde de ontvoering relatief kort en waren de twee snel weer op 'vrije' voeten. 

Derk is in de pen geklommen en heeft de belevenissen vast gelegd in het boek Ontvoerd. Een aagje zoals ik wil natuurlijk weten wat er gebeurt is, aan de andere kant van het tv scherm. Derk schrijft prettig, eigenlijk net zoals hij spreekt. Ik hoorde zijn stem terwijl ik door de pagina's vloog. Het is geen literair hoogstandje, maar dat hoeft ook niet. Dit is het verhaal zoals hij het beleeft heeft. Het is eerlijk, en toch ook spannend al weet je in principe al hoe het afloopt. 

Ik heb gezien dat hij meerdere boeken heeft geschreven. Die staan ook gelijk op mijn verlanglijstje! 

We zijn weer eens in Afrika! Dit keer landen we in Uganda, ook zo een land waar ik echt niet van weet wat ik moet verwachten. Ik heb het eerste het beste recept gepakt dat ik kon vinden. Dit was een toevalstreffer, het was heerlijk! De Gijs score: Een 8.7!

Ingrediënten: 

- 8 plantains

- 1 ui, gesnipperd 

- 2 tomaten, in blokjes 

- 1 paprika (volgens het oorspronkelijke recept een groene, maar ik heb een rode genomen, die vind ik veel lekkerder) in blokjes 

- 4 knoflooktenen 

- 1 limoen

- 1 chili peper 

- cayenne peper 

- 1 kopje bouillon (groente)

- Vlees... ik heb een pakje (250 gr) plantaardige kipstukjes genomen, maar het originele recept is met rund. 

Pel de plantains  en snij deze in blokjes. Besprenkel ze met limoen sap en laat dit intrekken. 

Verhit zonnebloemolie in een pan. Fruit de ui. Voeg de tomaten, de paprika, chilipeper en de knoflook toe. Doe er twee theelepels cayennepeper toe, eventueel meer naar smaak. 

Doe als laatste het kopje bouillon en de kipstukjes in de pan en laat het mengsel garen. Blijf regelmatig roeren. 

Zet het vuur later en voeg de plantains toe. Dek de pan af en laat sudderen tot de plantains zacht zijn (ongeveer een kwartier tot twintig minuten). 

Dit recept is zo veel makkelijker dan ik had verwacht!! Geniaal! Okay, ik moet de volgende keer even wat beter mijn best doen met de deegroller, maar ik vond mijn Turkse Pizza of Lahmacun echt goed gelukt. Ook dit ga ik zeker vaker maken! 

Gijs Score: Een 8. Het had een 9 kunnen zijn, als het deeg wat dunner was uitgerold.

Deeg: 

- 500 gram bloem

- 2 theelepels zout 

- 300 ml warm water

Het boek van Alex Garland.

Aan de ene kant werd ik door dit boek opgeslokt. Ik vond mezelf in Bangkok, een veld vol marihuana op een eiland en midden in een bizarre leefgemeenschap in de middle of nowhere.

De schrijfstijl is makkelijk weg te lezen en ik was blij met de korte hoofdstukken. En eerlijk gezegd was ik echt een beetje verdrietig toen ik de laatste pagina gelezen had. Ik wil meer...

Nu is het tijd om de film weer eens te gaan kijken, die ik me eigenlijk niet meer echt kan herinneren... 

Nog een Turks bijgerecht, maar van deze ben ik echt een beetje fan geworden. Ik heb me voorgenomen om dit gerechtje in te voeren bij mijn 'standaard' recepten voor doordeweekse dagen. 

Gijs score: 8! 

Ingrediënten: 

- 1 uit, gehalveerd en in dunne plakjes gesneden

- Zout en peper

- 750 gram, kruimige aardappels in blokjes gesneden 

- 6 eetlepels olijfolie 

- 2 eetlepels tomatenpuree 

- 2 eetlepels verse peterselie, gehakt

- 2 theelepels gedroogde en gemalen chilipepers

- eetlepel citroensap

Kook de aardappels ongeveer 10 minuten voor en laat goed uitlekken. Bak ondertussen de ui met zout en peper in de helft van de olijfolie op een laag vuurtje. Na ongeveer tien minuten moeten deze glazig zijn. Doe de aardappels erbij en voeg wat meer olie toe. Na 15 minuten zijn de aardappels zacht en krokant. Voeg de tomaten puree toe en ontzuur deze in 3 minuten. Doe voor het serveren de peterselie en citroen sap erdoor heen. 

Toen Gijs voor de Wereldreisrecepten het land Turkije 'trok' was ik een beetje door het dolle. In plaats van één of twee recepten, sloeg ik door. Ik had op de planning vijf recepten staan, maar uiteindelijk is er één afgevallen omdat ik de walnoten had opgegeten en geen ongezouten pistachenoten kon vinden (te lui om echt te zoeken). 

Het eerste recept is lekker simpel, Turkse bonen in tomatensaus. Ik moet zeggen dat ik dit bijgerecht wel erg lekker vond en zoals gezegd, het kost weinig moeite om te maken, maar duurt wel even. 

Gijs score: 7

Nomnomnom, dit was ook weer een goed recept. Ik miste er nog wel iets in, waarvan ik nog steeds niet kan vertellen wat het was. Mocht ik er nog opkomen, dan zal ik het recept wel updaten. 

Let op, het gerecht moet 2 uur en drie kwartier in de oven! 

Ingrediënten Marinade

- 3 eetlepels sojasaus

- 3 eetlepels suiker

- 2 tenen knoflook

- een beetje zout

Ingrediënten Laplap

- 1 grote casave

- 1 middel zoete aardappel

- 1 bakbanaan

- 1 tomaat

- 1 blik kokosmelk 

- 1 kleine zak baby spinazie

- 2 sjalotjes

- plantaardige kipstukjes (of echte kip)

Dit recept is mijn persoonlijke favoriet tot nu toe! Het was even wat werk, vooral omdat er tussendoor allerlei dingen gebeurde die niets met het koken te maken hadden. 

Gijs vond het geloof ik iets minder, maar ik vond het een dikke 8 waard!

Lieve ADM, 

Een hele fijne 20ste verjaardag toegewenst. Helaas kan ik er dit jaar niet bij zijn (iets met een luie puber logee). In de ruim vijf jaar dat we elkaar kennen hebben we al veel mooie herinneringen gemaakt. 

Bij onze eerste ontmoeting stond ik in vuur en vlam. Robodock is misschien wel het gaafste feest/festival waar ik ooit geweest ben! De bizarre robots, de gave 'Flaming Lotus Girls' met hun reusachtige vlammenwerpers en het theater op de zijkant van het gebouw, zucht ik zou dit graag nog eens willen meemaken. 

De Belgische Tom Waes maakt een fantastisch reisprogramma wat wordt uitgezonden op de NPO. Wat ik gek vind, is dat ik maar weinig mensen spreek die kijken naar dit programma. 

Tom Waes vind ik een toffe presentator, vroeger keek ik ook naar het programma Tomtesterom, waarbij hij een soort 'DIY handleidingen' ging testen. Geweldig! Een jaar of twee/drie geleden zag ik ineens Reizen Waes voorbij komen op uitzending gemist en ja hoor! Weer een toppertje! De uitzending over Tuvalu, het eiland dat langzaam in de zee verdwijnt, of de man in Albanië die door een oude vete het huis al jaren niet uit durft maken best indruk. Maar ik zou door zijn insteek ook sneller bepaalde bestemmingen overwegen, zoals Sierra Leone of Bangladesh om maar wat te noemen. 

Naast de serie op televisie zijn er ook twee boeken verschenen over zijn reizen. Niet alleen voor Reizen Waes, maar ook in andere programma's. Reizen Waes 2 heb ik verslonden, maar nu moet ik op zoek naar een papieren versie van deel 1... maar die kan ik alleen als e-book vinden...

Maar hoe dan ook, het programma en het boek zijn beide echt wel een aanrader. Zelfs Gijs vind het een toffe vent en vind andere reisprogramma's zelfs niet boeiend meer.

Deeg: 

Twee flinke mokken bloem 

Drie kwart kop water

Zout 

Twee eetlepels olijfolie 

Paprikapoeder voor de versiering

Vulling: 

Gesnipperde ui

Flinke wortel, in blokjes 

70 gr bloemkoolroosjes, klein gesneden 

Blik kidneybonen 

Blikje tomatenpurree

Een grote teen knoflook, geperst 

Theelepel chilipoeder 

Theelepel gemalen komijn 

Eetlepel sojasaus 

Een gerecht op basis van het recept op www.ivu.org. Deze keer heb ik het vrijwel hetzelfde gelaten, alleen heb ik het niet voor 17 personen klaargemaakt!! Wat een aantal... Alsnog was het erg veel en kunnen we er twee dagen van eten. Ook hoef je maar één pan te gebruiken. 

Wonder boven wonder vond Gijs het ondanks de bonen een 8,5 waard!

Twee weken terug (ik ben door onze Madeira trip wat later) heb ik een recept uit Hongkong gemaakt. Als inspiratie heb ik het "15 Minute Spicy Udon Stir Fry" van www.seasonsandsuppers.ca genomen, maar wel weer het één en ander verandert om het meer naar onze smaak te verbuigen. 

Mix de saus door alle ingrediënten bij elkaar te gooien, hoppa klaar! Verhit de olie en bak de worteltjes ongeveer een minuutje. Gooi de uien erbij en wok het tot de wortel zacht is en de ui glazig. Gooi een deel van de bosui erbij, bewaar de rest voor de garnering. Roer het een halve minuut. 

Gooi ook de noedels erdoor en trek deze voorzichtig uit elkaar. Roer dit ongeveer een minuut. Nu kun je de saus erbij gooien. Roer ook dit even kort door elkaar. Als laatste doe je voorzichtig de babyspinazie erbij. Wok dit tot de spinazie is geslonken. 

Serveer het met de overgebleven bosuitjes en maak het af met wat sesamzaadjes. 

Gijs gaf dit een recept een 7. Wat mij verbaasde omdat ik had verwacht dat hij de dikke noedels niets zou vinden, maar deze vond hij juist erg lekker. De hoeveelheid soja saus vond hij te veel, echt te zout! Ik ben het hier wel mee eens, ik zal eens kijken voor een ander soort...

In 2013 ben ik met Gijs, Max en Nanouk naar Indonesië geweest. Omdat we net een paar dagen te lang in malaria gebied (Lombok) zouden verblijven konden we aan de medicatie. Van GGD kregen we Malarone voorgeschreven. Dit slik je iedere dag en je begint een paar dagen voordat je het gebied in gaat en slikt nog even door als je dit weer hebt verlaten. 

Ik kreeg vreselijke nachtmerries en ook Gijs en Nanouk hadden hier last van. Gijs heeft bijvoorbeeld een bus anti-muggen spray midden in de nacht leeg gespoten, omdat hij er van overtuigd was dat het vol met miljoenen muggen zat. Hij was 's ochtends zelfs verbaasd dat hij geen bulten had. 

Ik dacht dat er inbrekers het hutje binnen kwamen en stond al klaar met een prullenbak in mijn handen. Er was niemand te bekennen, het was gewoon een soort hallucinatie. Dat is het enge, je droomt iets geks, wordt wakker en vervolgens gaat de droom gewoon door... 

Toen ik las dat ik Myanmar weer aan de pillen kon, was ik niet zo blij. Zelfs een beetje huiverig, moet ik bekennen. Maar bij de GGD gaf de consulent aan dat we Lariam konden proberen, dit slik je maar één keer in de week en je begint er een paar weken van te voren mee. "Je haalt er gewoon één, als het niet bevalt kan je altijd nog over gaan op Malarone" geeft ze aan. Daarnaast zijn de Lariam pillen uiteindelijk een stuk goedkoper. 

Ik heb alleen de volgende dag na het slikken een wazig gevoel, een soort verdoofd gevoel, maar verder helemaal niets! Geweldig! Ik zweer bij de Lariam! Het enige nadeel vind ik zelf het wekelijks slikken, hierdoor kom je niet in een ritme en we zijn ze dan ook wel eens vergeten. Bij de Malarone wordt het gewenning om ze elke dag te nemen, maar als dat alles is...

Een klein festival van een dag, maar het maakt een grote indruk. Een festival vol vuur en robots. Van een vuurspuwende draak, tot een gigantische hand die een auto verpletterd. Grote pilaren waar je zelf vlammen uit kunt laten spuwen. Je weet niet waar je moet kijken. Een man wordt opgehangen aan haken en slingert zo een 10 meter boven de grond. Mensen voeren een toneelstuk op, terwijl ze over de zijkant van het gebouw rennen. 

In een van de grote loodsen hangt een gigantische zandloper, waar de korreltjes langzaam uit stromen. Tentoonstellingen en optredens vinden hier plaats. Ze hebben bij ADM wel iets met mensen ophangen aan haken, want ditmaal is het weer raak. Een jonge vrouw en twee mannen schommelen rustig aan het plafond. Jakkes, ik moet er niet aan denken. Het festival gaat door tot in de late uurtjes. 

Met heerlijk weer op het gras genieten van een reggae bandje. Ook dat kan bij ADM, wat is het toch veelzijdig. Maar serieus het is heel relaxt en je kunt er heerlijk eten!

Het is niet alleen feest in het weekend, maar ook doordeweeks kun je voor vermaak terecht. Er vinden optredens plaats of worden er workshops gegeven. 

Misschien is dit wel iets heel raars... maar wat ik leuk vind om te doen wanneer ik in het buitenland ben is naar de supermarkt. Thuis heb ik hier eigenlijk best een hekel aan, maar zodra ik de grens over ga moeten we hier toch even rond kijken! Ik vind het leuk om bij in zo een simpele omgeving het grote verschil tussen de landen terug te kunnen zien. 

Vandaag mag Gijs eerst douchen om te voorkomen dat ik weer al het warme water opmaak. We pakken de tas in en laten het fijne kamertje achter ons en lopen naar het station. Hier moeten we wachten op Robert en Marieke. En wachten, en wachten, en nog meer wachten. Ondertussen bekijken we de invasie van punkers, rockers, skankers en ander volk dat duidelijk op weg is naar MIGHTY SOUNDSSSSS. 

Op het station staat een piano, waar fanatiek gebruik van wordt gemaakt. Na ruim twee uur wachten, wij waren vroeg, zij erg laat, zien we eindelijk onze vriendjes aankomen. Ze hadden en verkeerd kaartje voor de bus gekocht en werden door een controleur te grazen genomen. Het paspoort werd afgepakt en ze moesten direct 800 kronen aftikken per persoon, dus waren ze in één klap 60 euro lichter. Echt bizar.